….Blijven in Gods Liefde. En zo blijft Gods Liefde ook in jou.
Wat is beeldend voor zoiets moois maar ook zoiets… ongrijpbaars? Zoiets overkoepelends? Liefde is net zoiets onzichtbaars als de wind …. de bomen buigen en het gras beweegt maar de wind is onzichtbaar. De liefde verwarmt en is zichtbaar in de blik van onze ogen en in ons handelen… maar zijzelf blijft onzichtbaar. Hoe beeld je dan de Liefde van God uit? Het is net zoiets als zuurstof. Zuurstof! Precies, dát!
Zuurstof omgeeft ons! Is in ons. Zonder dat, overleven we niet. Zuurstof in het water, in de lucht die we ademen. Zuurstof in het blad van de bomen, het groen van het gras en in onze longen. De tekening bij deze tekst moet een dame worden die door water omgeven wordt! Want zó is Gods liefde! Omgevend!
… “Maar ik heb nog nooit iemand in het water getekend. Ik kán dat helemaal niet! Weetje, hoe moeilijk het is om iemand in het water te tekenen? De breking van het licht in en op het water… de vervorming van het lijf, de vervaging van de kleuren van de huid…Een on-mogelijk idee… ”
Nu wil het geval dat ik week op, week af, week op, week af, aan de zijlijn van het zwembad, zit te kijken naar zwemmende kinderen in het water. Er moeten diploma’s gehaald worden. Dat vergt geduld en heel wat warme zweetdruppels in die tropische temperaturen.
En dat kijken naar dat water… de glinsteringen… het lijken net vlakjes van een schildpadpantser. Al die uren die bijna ontelbaar zijn geworden, werpen dan eindelijk bij deze tekst hun vrucht af. Het water rondom de zwemmende of het ‘water-doorwadende persoon’ moet in ieder geval in schildpadvlakjes opgebouwd worden. Na het schetsen van een mens, begin ik daar dus mee. Met aquarelpotlood!
Mensen liefhebben is moeilijk. Dat is echt moeilijk. De mensen die je niet kent, de mensen van wie je iets te vrezen hebt, de mensen die claimen of de mensen die je ontlopen… de roddelende mensen, de bange mensen, de wrede mensen, de vervelende mensen… liefhebben wordt niet makkelijk gemaakt. En wellicht is dat andersom ook zo. Niet iedereen kan jou liefhebben. Het is onmogelijk. Maar Gods adem in ons, maakt zoiets mogelijk. Gods liefde en Gods kijk op de mensheid veranderd onmogelijkheden in waarheden.
Zo moet ik dan toch ook maar starten met een onmogelijke tekening….
En dan komt ze tevoorschijn. De vrouw die geniet van het warme water. Gods liefde op haar gezicht… ontspannen omdat God het zal doen. Ja, GOD zal het doen. Sterker nog, als jij het zelf wil doen, kun je Hem zomaar per-ongeluk voor de voeten lopen.
God geeft jou liefde om lief te kunnen hebben. Wonder: dat begint dan ergens te groeien. Ergens ga je opeens wat beter voor jezelf zorgen. De glimlach in de spiegel naar jezelf is een echte glimlach. En tegelijk voel je opeens zomaar een vreemde genegenheid voor een vreemdeling op de fiets en bid je zachtjes een zegen voor deze… en als je dan Gods liefde overdenkt, springt je hart op als een openklappende klaproos! Het leven dat omgeven wordt door Gods liefde, laat overal zaadjes van liefde achter en is adembenemend mooi!
Een heel mooi lied om dit blog mee te sluiten… “letting go of every single dream” … elke droom leg ik aan Uw voeten, Jezus
En dan Hem in alles op de eerste plek te zetten en dan maar te vertrouwen… Soms gaat het anders dan je had gehoopt en hoe je droomde… ” als U de bergen niet verplaatst, heb ik U nodig om verder te gaan”
Trust in You van Lauren Daigle
(ik maakte de pagina in een oude studiebijbel)
0 reacties