Bij deze een probeersel op een oude broodplank. Een telefonerend jongetje… (of lijkt het bij nader inzien toch meer op een meisje? ) Het is zo mooi om naar telefonerende kinderen te kijken; hun volle aandacht bij het gesprek, de verhalen die ze ten gehore brengen aan hun opa of oma of vriendje, vriendinnetje… geeft een beeld van wat er in hun hoofd omgaat en wat voor hen belangrijk blijkt! Over dit schilderij ben ik nog niet erg tevreden. Er gaat zeker nog een keer een kwast overheen om wat bij te werken, dat kan nog wel even duren, vandaar alvast deze post!
Een hartje van klei om het plaatje wat op te vrolijken 🙂
0 reacties