1 september 2018 – Psalm 116:17-19

Vandaag  de eerste dag, de eerste tekst, van deze challenge van dertig dagen.

#30dagenoogsten … omdat we ons leven bestaat uit zaaien én oogsten, vaak zonder dat we het beseffen!

Deze eerste tekst gaat over dánkbaarheid. Dankbaar-zijn, ervaren we als ‘gevoel’.  Heb je vandaag de griep? Dan voel jij je niet bepaald dankbaar, of wel? Misschien heb je een ongeluk gehad… een kras op de mooie lak van je auto. Een chagrijnige echtgenoot… Aangebrande aardappels…

Als klein meisje woonde ik op een grote woonboerderij. Het was niet meer in bedrijf maar we woonden heerlijk, midden op het platteland. Tegenover ons, aan de andere kant van de sloot, woonde een oude vrouw in een vreselijk oud huisje. De vrouw zelf was nauwelijks bereikbaar. Ze liet nooit iemand binnen en gesprekjes voerde ze ook niet. We zagen haar als ze in de avond de luiken sloot of in de ochtend, de luiken opende. Ze had een grote zwart witte hond, die ook niet vriendelijk oogde. Fietsers die ter ontspanning op het platteland een frisse neus wilden halen, moesten altijd hard trappen voor de grijpende bek naar de broekspijpen. Het was een woesteling maar een lieveling van de buurvrouw. Het gebeurde vaak dat ik midden in  de nacht wakker werd van het geblaf van Tommy. Daarover moest ik mijn beklag doen bij mijn ouders bij het ontbijt. Mijn vader verkondigde steevast, dat ik moest danken voor het dier en dat ik dan wel weer in slaap zou vallen. In ieder geval… met het danken “dank U voor blaffende Tommy”,  werd mijn irritatie weggehaald en ja… kon ik zowaar gewoon weer in slaap vallen.

Het mooie is, dat dankbaarheid niet persé een gevoel is maar een keuze. En dat zet een andere schijnwerper op de zaak. Want, nog iets moois, door de wetenschap is meerdere malen bevestigd, dat dankbaarheid helpend is voor ons gevoel van ‘geluk’ én dat dankbaarheid áán te leren is. Bijvoorbeeld door elke dag 3 dingen op te schrijven waar je dankbaar voor bent. Of door een dankbrief te schrijven aan iemand. Het allermooiste is, dat de Bijbel al eeuwen geleden, wist dat dankbaarheid belangrijk is voor ons.

Dankbaarheid. Gewoon dankbaar Here, voor de persoon die U maakte, de mens die ik ben. Gewoon dankbaar, voor het eten wat ik vandaag naar binnen werk. Gewoon dankbaar, voor de sokken die ik draag, voor de vogels die ik hoor. Dank U wel Heer, dat U altijd een reden geeft om te danken.

Luistertip!

Danken geeft een andere richting aan ons denken, aan ons gevoel en aan ons handelen. Danken zorgt ervoor, dat er vriendelijkheid in onze woorden komt. Danken maakt ons hart zacht en geeft de mooie eigenschap, dat niet alles om “mij” draait.

Er zijn zoveel teksten over dankbaarheid te vinden in de Bijbel. Bijvoorbeeld Kolossenzen 3:15 of Fillipenzen 4:6-7… dat zijn duidelijke teksten waarin God ons zelfs de opdracht geeft om te danken. Opdracht. Het is een opdracht! Het is géén toverspreuk… het is een opdracht van de Hoogste God zelf.

Ik koos vandaag voor psalm 116: 17-19. Een psalm die wordt gelezen tijdens het Loofhuttenfeest. Daar wordt het woord ‘dankoffer’ gebruikt. We lezen in Hebreeën 8:5 dat de priesters dingen moesten doen,  om zo een schaduwbeeld van het Hemelse te geven. Daarom maak ik heel even een uitstapje naar het eerste testament, waar het gebruik van het Dankoffer (ook wel Vredeoffer) wordt beschreven en de taak van de priesters. Het is zo prachtig hoe de puzzel van Jezus al is klaargelegd in de offers! Het is onvoorstelbaar prachtig. En ik hoop zo, dat ik een beetje van die “pracht” kwijt kan hier, op digitaal papier. Het is bijna niet te doen… het beeld van een dankoffer gaat zo diep. (Laat staan, het totaalplaatje van álle offers in dat eerste testament).

Waar waren we. Het dankoffer, zoals geschreven in Leviticus 7:29 en verder. Vet, staat symbool voor de zonde. (psalm 37:7 bijvoorbeeld). Het vet dient verbrand te worden. Geven we dus Hem ook onze zonden? Laten we dat blijven doen. Het vet mag beslist niet gegeten worden, logisch als je bedenkt, dat het symbool staat voor de zonden die we doen. Het is absoluut niet de bedoeling om op je zonden te teren en in herhaling te vallen ‘omdat het toch wel vergeven wordt’. Het bloed mag ook nooit gegeten worden. We weten dat het Bloed van Jezus voor ons vloeide…

Wat zo mooi is…  een dankoffer kan altijd gebracht worden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld, het Pesachoffer- wat maar éénmaal in het hele jaar plaatsvindt. (en Jezus hoefde ook maar éénmaal te sterven voor ons, dat was genoeg!) Danken kan en mag altijd! Vet verbranden kan ook altijd!

Wat nog meer? Het is belangrijk dat het borststuk van het dier én de achterbout, ook wel een schouder, aan de priester wordt gegeven om te eten. We mogen al onze zorgen, twijfels, angsten…. op de schouders van Jezus wentelen en we mogen rusten aan Zijn borst zoals Johannes dat deed. We mogen ons geliefd weten en we kunnen Hem volledig vertrouwen.

En dán mag degene die het dankoffer heeft gebracht, ook zelf de rest van het vlees nuttigen met zijn familie. Het is een vriendschapsmaaltijd met de Here zelf.

Ik zeg je: dank voor het lezen van dit lange blog! Het had nog veel langer kunnen zijn omdat er nog veel meer te vertellen valt over het dankoffer. Maar voor nu is het genoeg.

Meezingen!

Deze plaat kun je eventueel printen en gebruiken als inspiratie. Ik wens je een heel gezegende tijd, als je aan de slag gaat met deze tekst! Op instagram kun je met hashtag #30dagenoogsten andere creaties zien en deel gerust het jouwe.