22 maart 2017

 

2 Korinthiers 1:5-9

 

Wauw. Wauwer-de-wauw! De tekst van vandaag maar óók de bijdrage van vandaag… Rosanne Otter maakte een prachtige verwerking van deze tekst en deze ochtend zet ze ook een beschrijving van de gemaakte pagina online op haar eigen site   “het Creatieve Erf”.

(Op instagram kun je haar volgen via @roosotterw)

Troost.

Luistertip: Hou vol – Reni en Elisa Krijgsman

 

Waarom?

Waarom het lijden?

Waarom overkomt mij dat?

Waarom heb ik altijd pech?

Oemf. Ben jij iemand die zulke uitspraken doet? Die zulke vragen stelt? Ben jij iemand die de vuist heeft opgeheven naar de hemel? Die de ogen heeft fijngeknepen tegen de felle zon en tegen haar droge harde licht? Ben je zo iemand? Ken je zo iemand?  Het zijn de vragen van de mens die God niet in zijn hart toelaat. Het zijn de vragen die verhinderen de vingerafdrukken van God in het leven te zien.

We weten namelijk niet waarom. We weten tot op heden- nooit- niet- waarom. We weten niet waarom er een ernstige hongersnood heerst in dat droge – door de zon geteisterde- Afrika. We weten niet waarom juist uitgerekend die persoon- zo ziek is. We weten niet waarom het kindje gestorven is. We weten niet – waarom?

De “waarom-vraag” is een inkoppertje. Die ligt voor de hand als het over het lijden gaat. En dan ben je direct uitgepraat als je het over God hebt. Want tja… waarom laat Hij het lijden toe?

Wel- één ding is duidelijk… Hij heeft zelf geleden- de diepste pijnen van de hele wereld, alles bij elkaar, Hij heeft het ondergaan. En hier staat geschreven, dat Hij ons daarom beter begrijpt en ons beter kan bemoedigen dan ooit tevoren. Zijn lijden geeft ons troost in ons eigen lijden. Als we de logische maar wél zeer menselijke ‘waarom vraag’ maar blijven stellen, zal God nooit dichterbij kunnen komen om ons die troost te geven. En misschien daarmee wel voorzichtig een antwoord op je eigen waarom-vraag… namelijk dat die vraag niet meer van belang is, als Hij in je diepste lijden geeft wat je nodig hebt.

Je ontspant je vuist. Onhandig en ongemakkelijk glijdt je arm langs je zijde naar beneden. Je destructieve en verbitterde houding naar God helpt niet, de pijn die er is, wordt er niet minder om. Je dichtgeknepen ogen vullen zich met tranen. Het is ongemakkelijk om na zo’n lange periode  van vechten of schoppen of woede of onbegrip… los te laten en stil te staan. Wat is er nu nog van je over? Nu je dat recht op het antwoord op de waarom-vraag, hebt losgelaten? Nu je niet meer schreeuwt en bidt om een verandering in dit uitzichtloze gedoe? Een krom en ellendig hoopje mens. Je weet niet meer wat je moet zeggen of bidden. Je beeft…

 

Maar dan -juist op dat moment- is daar het wonder; je hart wordt zacht. De waaromvraag ebt weg… Ontferming – troost – moed – hoop – bemoediging – redding- dat is wat God je geeft. Dat is precies, wat hier in het bijbelgedeelte van vandaag staat. Omdat Jezus het lijden onderging, kan Hij ons dát geven.

En als je dan je ogen opendoet… Zie je; de zon is nog steeds fel en hard maar ze is ook warm en levengevend. Zie je; de omstandigheden zijn niet veranderd maar wel je hartsgesteldheid en je relatie met Jezus. Zie je… misschien zie je nu ook op een dag de lijdende ander en kun jij in Jezus’ naam geven… ontferming – troost – moed – hoop – bemoediging – redding. Omdat je zelf het lijden onderging. Eigenlijk weet je nog steeds niet goed waarom het allemaal zo moest maar ondertussen is er een prachtige parel ontstaan. Ik zie werkelijk, waarachtig, kind van de Allerhoogste… een Prachtmens!

Luisteren: fingerprints of God – steven curtis chapman

En ja, het klinkt zo eenvoudig. Het is allemaal zo snel getypt en gelezen. Iets ondergaan, dat is iets heel anders, dan het alleen maar opschrijven of lezen. Daarom vind ik het zo prachtig dat God ons de Bijbel gaf met Zijn Woorden die werkelijk leven. En dat wens ik jullie vandaag dan ook opnieuw: een gezegende dag met Jezus aan je zijde en de Woorden van God in je hart!

>Meezingen: U bent mijn schuiplaats – Sela

Veel “biblejournalplezier” vandaag!