23 september 2018 – Deuteronomium 16:13-17

In Leviticus 33:40 draagt God op om takken te nemen van de palmboom, de wilgenboom en sierlijke bomen. Daarvandaan komt de “loelav” die de Joden maken tijdens het loofhuttenfeest en die ik vandaag maakte voor deze challenge.

Ik kan het me voorstellen als de Joodse tradities je niet zoveel zeggen. Ik denk ook niet dat God ons opdraagt om deze tradities mee te doen: dat gebod staat nergens in de Bijbel. Het is wel zo dat de feestdagen van de Here worden omschreven als feestdagen “van de Here” (Leviticus 23:2) en niet “van het Joodse volk”. We léren van deze tradities en van deze feestdagen. Ze hebben ons veel te zeggen en we kunnen er kennis uithalen en ontzag voor God, die alles zo prachtig in elkaar heeft gelegd als een puzzel… voor ons zijn het nog losse puzzelstukjes!

Deze loelav is een ‘bos’ die bestaat uit een citrusvrucht, een palmtak, 3 mirretakjes en 2 wilgentakken. Wat leren we van deze loelav? De citrusvrucht geurt én smaakt, dat staat voor de mensen die de Thora (de eerste 5 Bijbelboeken) bestuderen én er naar leven. De palmtak zonder geur maar mét smaak, staat voor de mensen die de Thora wel kennen maar er niet naar leven. De mirtetak ruikt heerlijk maar smaakt nergens naar. Deze staat voor de mensen met goede daden maar zonder kennis van de Thora. Dan zijn er nog de wilgentakken, geen smaak en geen geur, deze staat voor de mensen zonder kennis en zonder goede daden.  De loelav wil zeggen: iedereen hoort erbij. Dat is een prachtige en hóópvolle boodschap. De loelav wordt rondgezwaaid tijdens het loofhuttenfeest. Het is een vraag om zegen van God om het groen te zegenen en het is een gebaar dat God overál is. Voor ons, achter ons, naast ons, onder ons, boven ons… om ons heen!

Prachtig lied, gezongen door Elise Mannah! God zegent jou… Hij is om je heen

Ik tekende de onderdelen voor de loelav eerst op een los vel papier en daarna knipte ik ze uit en plakte ik ze in de Bijbel.

Het loofhuttenfeest – een oogstfeest – een herinneringsfeest aan de tocht door de woestijn – een feest om het leven te vieren dat we als pelgrim beleven, onderweg naar het beloofde land! – een herinnering aan onze afhankelijk aan GOd, aan onze kwetsbaarheid- een tijd voor gebed om regen en zegen – nog meer regen en zegen voor de Oogst!

Een gouden oude: gezongen door Joke Buis.

Het loofhuttenfeest begint officieel, volgens Gods kalender, vanavond! In Israël is dat zichtbaar, zoals bij ons de kerstbomen overal staan te glunderen met kerst, staan in Israël overal loofhutten. Het is er nog mooi weer: de mensen zijn buiten, de hutten staan op de hoeken van de straat en op de balkons van de flatgebouwen.

Ik wens je toe… Regen voor de Oogst… een vruchtbaar jáár. Groei in de afhankelijk aan God, vertrouwen in Hem. Zijn sterrenhemel is jouw tent! Ik wens je een leven toe waarin je Gods leiding ervaart als pelgrim in de woestijn zoals het volk Israël dat 40 jaar lang mocht ervaren. Je sandalen slijten niet, je gaat niet om van de honger en de dorst want Jezus voorziet in zichzelf van manna en water. Het zal niet donker zijn want Jezus is je licht zoals de vuurkolom in de nacht. Het zal overdag niet te heet zijn want Jezus is je schaduw. De Heilige Geest is in je hart om altijd de juiste weg te wijzen en raad te geven… Dat is een feestje waard!

Fijne (creatieve) zondag gewenst!