4 april 2017

Ssst. Ik ben vandaag jarig. En dat ik voor de challenge vandaag aan de beurt ben (tussen al die heerlijke verwerkingen van de andere biblejournallers door) is een kadootje! Want wat een prachtige tekst vandaag en wat zakt het besef van genade steeds dieper en dieper … door zó met  Gods Woord en Waarheid bezig te zijn. Ontzag!

Lucas 23:45

Het word donker… Jezus sterft… God moet afstand van Hem nemen want onze zonde bedekt Hem… Lieve God, wat hebt U een pijn geleden. Ik zal het nooit bevatten…

 

Ik tekende éérst mezelf… in het hoekje van de bladzijde. Omdat ik; omdat wij, als mens, eenvoudig in onze eenvoud (de simpele spijkerbroek, het shirtje… onze flodderige haren als we er niets aan doen…) welkom zijn bij God.

Het voorhangsel – dat dikke, dure en bijzondere kleed, waar we  gisteren in Exodus al over hebben gelezen – dat dikke kleed scheurde gewoon door de midden toen Jezus stierf! Zijn bloed is tot in de Eeuwigheid een bedekking: we mogen God in al Zijn Heiligheid aanschouwen! God ziet ons Heilig door Zijn Zoon Jezus! Daarom koos ik de kleur van paars; heiligheid en lijden… het komt in dit verhaal zo bij elkaar. Omgeven door dat paars, kan God mij zien en kan ik in Zijn nabijheid komen en leven…

Zo dichtbij God te mogen zijn… !

Luistertip: Come dance with Me – Joel Chernoff

 

 

De kleuren van het voorhangsel hebben we gisteren al “uitgeplozen”. Wat valt er veel over te zeggen. Maar wat doet een patroon van Cherubs op de gordijnen? We zien Cherubs veel vaker in de Bijbel. Het zijn geen zachte, dikbuikige, rozige figuurtjes met lieve vogelvleugeltjes, breekbare pijl en boogjes met lieve schitteroogjes, op de wolkjes … Het zijn krachtige wezens en de beschrijvingen zijn duizelingwekkend. Hoofden van saffier (!) lichamen bezet met ogen (!) en ze bezitten zwaarden (!) gespierde lichamen, menselijk of dierlijk (!) …

Het is een cherub die aan de ingang van het paradijs werd geplaatst toen de mens er niet meer in mocht. Het zijn de Cherubs die de troon van God omgeven (Bijbelboek Ezechiel). Cherubs zijn er om de mens te beschermen God te naderen. Maar door het sterven van Jezus is die bescherming niet meer nodig wanneer het bloed van Jezus ons bedekt… wanneer we aanvaarden dat Hij het deed voor ons!

Het doek is gescheurd… En wat nu? Ik kan door het gordijn kijken. Ik ben langs het kruis van Jezus gekomen en wonderbaar… daar viel een last van me af. Een last van angst, schaamte, onzekerheid, schuld… En wat nu? Wat zie ik? Ik zie een eeuwig leven in Zijn nabijheid; nog tastbaarder dan de lucht die ik inadem en nóg echter dan de lente die nu om ons heen uitspruit, méér intens dan een heerlijk chocolaatje in mijn mond! Het is een “leren kennen” van God en dat duurt een eeuwigheid!

 

Luisteren: In the secret – sonicflood