10 april 2017

Psalm 22

Luistertip: “Psalm 22 – psalm projects”

Wat een prachtige verwerking van Wilmi van Kempen, dankjewel lieve Wilmi! Mijn hart, als wás… vers 15…

het smelt in mijn lijf…

Kennen we dat niet allemaal, de diepe put, het zware gevoel van eenzaamheid en verlatenheid. Waar is God? Vader, wáár bent Ú? Deze psalm is in wonderlijke details een profetie over Jezus lijden. “Mijn God, wáárom hebt U mij verlaten?!”  Zal dat niet, het allerpijnlijkste zijn geweest voor Hem? Jezus die zó vertrouwt was met Zijn Vader…

God! Wáár bent U? Juist nú, nu ik werkelijk geen raad weet, nu ik werkelijk alles uit mijn handen zie glippen. God! Nu de donderwolken steeds meer samengrijpen boven mijn hoofd en de slagregen mijn koude lijf doorweekt. Hóe moet ik dit begrijpen? Hóe kan ik U nu vasthouden? Ik zie U niet. Ik begrijp U niet. Ik hoor U niet. Sterker nog: U hoort mij niet! Wáár bent U God!?

Heb je ooit zo geschreeuwd? Is het je ooit overkomen… een vloedgolf van angst en verschrikking, misbruik, afwijzing, verwerping… doodsangst! Dat je hart toen is blijven kloppen en dat je nu nog hier bent… is een wonder. Wat fijn dat God ons met deze psalm ook de mogelijkheid geeft om die verlatenheid uit te roepen naar Hem.

En dan? We weten dat de Vader het kruis liet optrekken en Zijn Zoon daar erbarmelijk liet lijden. We weten dat God het liet gebeuren… de zweepslagen… de doornenkroon… de pijn. We weten het. Kunnen we Hem dan wel… vertrouwen? Kunnen we ons hart wel open stellen voor onze Schepper?

In Zijn handen zijn we als was… als klei… nietig en klein. Een zeepbel.

Maar wat gebeurd er? Vers 22 van de psalm geeft opeens een ander geluid: “U geeft mij antwoord!” vers 22. Tóch! Hebben we het al niet eerder gelezen in deze 40 dagen? Zijn lijden weegt niet op tegen het onze en óns lijden zal anderen tot troost mogen zijn! Houd dus moed! Hef op, je hoofd. Blijf je handen naar Hem uitstrekken, blijf Hem zoeken. Blijf God steeds opnieuw en elke dag weer, de regie geven van je leven. Geef Hem steeds opnieuw het roer in handen. Als we niets begrijpen van ons leven, kunnen we dat maar beter doen in Zijn handen…

En wees gerust, mijn hart. Wees nu maar stil en rustig. Ik snap het niet. Maar God weet wat Hij doet. Hij liet Zijn Zoon lijden om ons te redden van de werkelijke dood. Echt waar. Soms voel je het niet; maar dat hoeft toch ook niet? We mogen uitkijken naar de rest van de psalm. Ook zij, die al gestorven zijn, zullen voor hem knielen. Onze geliefden, die niet meer bij ons zijn, zullen ook voor Hem knielen. Tot aan het einde van de aarde zal voor Hem gebogen worden. Hij zál als Heer herkend worden. Dat is onze hóóp. Dat is ons vooruitzicht! Dat is het ‘zeker weten’ wat ons nú overeind houdt! Mijn lofzang is voor U, Heer! Ik zoek U, ik blijf U zoeken, ik zoek U voortdurend!!! (wat zou ik anders moeten doen?)  en breng U de lof!

Meezingen! “Zie het Lam van God, Hij nadert!” – opwekking 499

Enne… onder het stofzuigen en was opvouwen door… nóg harder meezingen! “In majesty He rides!”