door Bettuelle | woensdag 6 januari 2021 | Biblejournaling challenge Bomen in de Bijbel | 0 Reacties

6 januari 2021

Genesis 3:1-7

De boom is getekend door Vanessa Potter, onze Biblejournaling-zus uit België! Dankjewel Vanessa!

Dit zal de bekendste boom uit de Bijbel zijn. Dat kan niet anders. Hij staat nagenoeg in alle kinderbijbels. De boom is de reden van het kwaad in de wereld. Door alle eeuwen heen hebben filosofen zich erover gebogen. Vragen in de trant van: “Waarom is er ellende in de wereld?” of: “Waarom hebben mensen neiging kwaad te doen?” Dan wijzen gelovigen naar de boom en naar de slang, die de vrouw verleidde om te eten van de boom.

Dit verhaal is op zoveel manieren uit te leggen en te bekijken. Er zijn ook zoveel studies te vinden over deze bijzondere boom die ook zoveel vraagtekens oproept. Vooral, omdat we als mens alles willen begrijpen. Maar dat kán en bestáát gewoon niet. Nog nooit heeft een mens alles geweten en begrepen. In ieder geval, na het eten van de verboden vrucht moest de mens het paradijs uit om te voorkomen dat ze óók nog zouden eten van de Boom des Levens. En voor eeuwig zouden leven met kwáád. Daaruit spreekt Gods liefde. Deze Levensboom komt later in deze challenge nog voorbij.

Ik zoek graag naar persoonlijke lessen in Bijbelverhalen en uit dit verhaal haal ik er in ieder geval twee, die ik met jullie wil delen.

“Jullie mogen van geen enkele boom eten in deze tuin, is dat waar, dat God dat tegen jullie gezegd heeft?” zo spreekt de duivel Eva aan, op een mooie dag, als ze zich begeeft op een gevaarlijke plaats in het paradijs. Eindelijk breekt het moment aan, waarop de duivel gewacht heeft. Zijn kop wat schuin, zijn ogen onschuldig, aandachtig. En gekropen in een schitterende huid. De slang is mooi. De vrouw schudt haar hoofd, “Nee joh,” en ze lacht, “we mogen van alle bomen eten. Behálve van deze”. Ze bewonderd de schoonheid van de boom, de vruchten glanzen haar tegemoet. “We mogen hem zelfs niet aanraken. Het zou onze dood worden”. “Oh echt? Nou, dat heb je mis. God weet, dat jullie dan kennis zullen ontvangen van goed en kwaad. Het eten van deze boom zal jullie wijs maken. Jullie zullen dan als goden zijn”.

De gemenerik. Hij spreekt Eva aan met een leugen. Hij zet haar op het verkeerde been. “Jullie mogen van geen enkele boom eten?” Wát gemeen. De duivel schildert God af, als Iemand, van wie niks mag. Dat hebben wij mensen, soms ook nog. Dat we denken dat we heel heilig moeten leven (en dat is ook zo) en dat dan niks meer mag (en dat is helemaal niet zo!) Of, hij zegt: “Mens, wat ben je lelijk. God zegt toch dat je gezond moet leven? Je hebt veel te veel kilo’s”. Wow. Allemaal leugens die met een saus van een beetje waarheid, klinken alsof het klopt. Maar er klopt niets van. De duivel neemt ons in de maling. En dat verhaal hier, in genesis 3, laat direct zijn ware aard zien en de manier waarop hij werkt in mensenlevens. Tot op de dag van vandaag. Tot op deze seconde. De duivel is als een kat in het nauw die álle mogelijkheden aangrijpt om ons op het verkeerde been te zetten.

Eva was dus ook niet bestand tegen deze zware verleiding. Ze ging finaal de mist in. En haar man ging met haar mee.

Wat is God genadig. Dat is de tweede les die ik eruit haal. Hij gaf ons een vrije wil. God zal nooit iemand klem zetten. Hij zal nooit met machtsvertoon ons leven binnendringen. Hij wil dat we voor Hem kiezen omdat we van Hem houden. Hij wil dat we voor Hem kiezen zodat de relatie met Hem gelijkwaardig is. Zoals in een huwelijk waarin het goed gaat. Niet slaafs, niet onderworpen.

“Waar ben je?” De bomen buigen bijna. De bladeren trillen. Het is anders dan voorheen. Er zijn ook doorns. En stekels. En prikkels. (vers 18). Geniepig maar ook bedrukt en bang, kijken de planten vanuit hun lage positie omhoog. Daar is de Schepper van dit alles. De machtige God. “Waar was U, toen Eva van de vrucht at?” lijkt de schepping te zuchten. De twee mensen hebben zich verborgen en sidderen, ze voelen zich zo naakt, zo bang, zo eenzaam, zo schuldig. Ze hebben een armoedig schortje van vijgenbladeren gemaakt om zich te bedekken.

“Waar ben je?” Het klinkt me liefdevol, bezorgd. Verdrietig. God weet allang hoe laat het is. Het hart van de mens is losgescheurd van het Zijne. De Levensadem is losgekomen van Gods Heilige Adem. Vanaf nu zal de mens moeten leven met een “gat in het hart”. Hij stuurt de mens weg uit het paradijs. Hij moet wel, want Hij wil ze weghouden van de Boom des Levens. Hij bekleed ze met warme dierenvellen. (vers 20). Máár, Zijn reddingsplan ligt al klaar. God zou God niet zijn. Vanaf nu zal Hij de gebeurtenissen op aarde moeten toelaten omdat de duivel het kwaad vrijelijk rond kan strooien. Maar het zal wél in Zijn handen blijven. Hij zal álle gebeurtenissen kleuren… kleuren met Zijn bloed, zodat we ooit weer van de Boom des Levens kunnen eten. En voor nú kunnen we door het offer van Zijn Zoon Jezus, terugkomen bij Zijn hart en kan Zijn Heilige Geest ons vullen en onze adem weer zijn. De duivel is goed verslagen toen Jezus aan het hout, van een bóóm, stierf. Tegen alle verwachtingen van de duivel in, overwon Jezus daarmee het kwaad en verloor de duivel de grip.

Laat schuldgevoel je niet tegenhouden om Hem te zoeken. Laat angst je er ook niet van weerhouden. Laat minderwaardigheid ook geen belemmering zijn. Dat zijn allemaal duivelse leugens die jou van God af willen houden. Jij bent gemaakt voor Hem, door Hem, we horen zó bij Hem!

Het lied “Terug naar Eden” gaat over dat verlangen. Dat verlangen van ons naar God, als antwoord op dat verlangen van God naar ons.

Creatieve verwerking

De boom van goed en kwaad. Die spreekt ook tot de verbeelding zeg. Het zou een schitterende boom zijn. En goed én kwaad vertegenwoordigen. Dat allebei, in één boom. Wonderlijk. In mijn artjournal maakte ik er een tekening van. Ergens bij de wortels zijn de bomen één. Maar de linkerpagina vertegenwoordigt kwaad en rechts het goede. Doet me ook denken aan Paulus, die schrijft in één van de Bijbelboeken, dat hij het goede wil doen maar toch het kwade doet. Hé, wat een worsteling is dat soms toch. Die strijd tussen het goede en het kwade.

Oh, dat wordt zo mooi bezongen in dit lied van “We the Kingdom” Hoe de duivel, het kwaad, ons nog zo vaak plaagt.

Ik maakte een tekening. Kleurde in met potlood, waterverf en krijt.