Daniel 4

Op weg naar kerst 2017 aan de hand van het boekje voor in de adventtijd “Droom! Hoopvol richting Kerst” (Esther van Lunteren) 

Je bent een huis met hooggesloten ramen en de mensen lopen steeds aan je voorbij
en ze bellen wel eens stiekem aan bij mij,
om te vragen: “wie woont daar, we zien geen namen…”
En dan zeg ik: “daar woont een mens, die zijn ogen heeft gesloten
omdat hij denkt, dat hij het wel heeft gezien
alleen zichzelf heeft hij nog nooit ontdekt, misschien
en zo heeft hij zichzelf maar opgesloten…. “

Je bent een villa tussen bomen weggedoken
nauwelijks zichtbaar met een lange oprijlaan
en de mensen blijven vaak verwonderd staan,
want de schoorsteen hebben zij nog nooit zien roken…
En dan zeg ik: “Daar woont een mens in zijn ivoren toren
hij kon het leven niet meer aan,
nu heeft de stilte hem de das maar omgedaan
want hij wou zijn roeping niet meer horen…“

Bovenstaande tekstgedeeltes schieten me te binnen terwijl ik bezig ben met de uitwerking van deze pagina. Misschien ken je het lied wel, het is geschreven door Hodos… het gaat over de mensen die niet meer zichtbaar zijn: MENS heet het lied. (klikkerdeklik de link MENS als je nieuwsgierig bent). De mens zoals Nebukadnessar die een weelderig huis heeft maar gesloten deuren en binnen de muren zorgeloos leeft(Daniel 4:1) en daarbij niet God erkent als Degene die het hem schenkt en boven alles staat. (Daniel 4:22)

Of de mens uit Openbaringen 3:15-16: lauw leven. Niet koud,  niet warm. Lauw. Dat lijkt me verschrikkelijk. Dat je op een dag de deur open doet of de ramen open doet en plotseling merkt, dat het leven buiten zo aan je voorbij gegleden is. Dat de dromen van vroeger, op de wolken mee, verdwenen zijn! Uit elkaar gewaaid. Weg! De tijd is doorgegaan en de passie van vroeger is afgekoeld. Lauw geworden. Je hebt het leven binnen je eigen muren opgebouwd. Je bent niet uit je eigen gebied getreden, niet achter God aan gegaan. Je hebt Hem niet binnen gelaten zoals in Openbaring 3:20 wordt geschetst. Jezus staat aan de deur van je weelderige huis. Je mooie opgetrokken muren, je schoon gelapte ramen, je prachtige stofgezogen hal… alles is netjes. Maar Jezus wil er graag binnen komen. Misschien wil Hij eerst aan de keukentafel met je praten, gedachten delen, je passie helpen ontdekken. Maar misschien neemt Hij je ook wel direct mee naar buiten, aan de hand. Over je geschoffelde tuinpaadje, langs je mooi geverfde schutting… onbekende avonturen tegemoet.

In ieder geval: voorkóm toch dat je in een huis woont op de manier zoals Nebukadnessar dat deed. Kijk: er zit een leeuw voor het paleis welke ik schilderde bij Daniel 4. Zo’n mooi en krachtig standbeeld, een symbool van status en rijkdom. Maar juist, het is een standbeeld. Versteend en koud kijkt het voortdurend leeg voor zich uit. Zorg ervoor dat er een Levende Leeuw in je leven is. Jezus Zelf! De opgestane Heer, de Leeuw van Juda, die het leven van jou wil vergezellen en in dienstbaarheid, zul je dan Zijn droom (jouw droom!) ontdekken en gaan leven.

En verder wil ik je uitdagen om de mensen op te zoeken die in hun huis opgesloten zitten, zoals Hodos dat zo mooi verwoord in hun lied. Ik heb ooit de droom gehad om mensen te mogen helpen. En inmiddels ben ik zo dankbaar dat ik een baan heb gevonden waarin ik gebroken mensen in hun huis mag ontmoeten, spreken, in hun kwetsbaarheid mag bemoedigen, uitdagen, confronteren…

Iemand die zichzelf opgesloten heeft, op welke manier dan ook, heeft God nog niet leren kennen zoals Hij gekend wil worden. Soms is dat ook moeilijk als het leven je pijn heeft gedaan. Soms is er een mist die maar moeilijk optrekt. Maar het is fijn als je een steentje bij mag dragen om een glimp van God te laten zien aan deze mensen om je heen. En misschien begint er dan, bij het uitdelen van deze zonnestraaltjes, ook een droom bij jou te ontrollen waarvan je niet kon dromen… dat die droom ooit zó waar kon worden.