Efeziers 2:22 | 1 Petrus 2:4-5
~Levende Stenen~
Je zult het misschien niet geloven maar; deze challenge is een reis van deadlines. Ik maak de bladzijde in de Bijbel een dag van tevoren (of twee of drie dagen van tevoren- want ik werk ook twee volle dagen per week bij het Leger des Heils en heb dan op die dag geen tijd en energie voor dit.. deze werkdagen calculeer ik in als een off-day, dus soms moet ik 2 of 3 bladzijden per dag maken)… Ik moet er voor zorgen dat de bladzijde klaar is voordat het daglicht verdwenen is – want dan komen de foto’s niet goed meer uit. De bladzijde in het artjournal maak ik óók op dezelfde manier, tegelijk met de Bijbelpagina ongeveer, als de ene droogt, kan ik bezig met de andere. Ondertussen gaat het blog in mijn hoofd al vorm krijgen en maak ik die in de avond. Jullie lezen dus echt persverse blogs en zien pagina’s op de foto die nét goed en wel droog zijn. Deadlines, deadlines, de hele maand!
Op 1 oktober werd ik goed ziek – ik weet niet of jullie dat mee hebben gekregen. Ik heb de stapel gedenkstenen getekend en geschilderd met zware buikgriep. En verder lag ik beroerd op bed. Belachelijk, zou je zeggen. Ja, wellicht. “de Heer leert hoe je strijden moet”, was een oud opwekkingslied dat de hele dag door mijn hoofd zinderde. Dat vond ik vreemd- het lied draai en zing ik nooit. En de Heer leert hoe ik strijden moet? Ik wist niet goed hoe. Ik was alleen maar echt ziek en zo moe. Het ziekzijn voelde als een aanval – tegelijk was daar ook een gedeelte opgebouwde spanning naar de challenge toe én … ik had ook wat intensieve weken op mijn werk gehad. Alles bij elkaar. Wist ik niet hoe God mij zou leren hoe ik strijden moest. Want ik had geen kracht en energie!
Ondertussen had ik met Anita Kloppenburg een beetje contact over een Biblejournalingidee voor de Robijn…iemand die helpt nadenken helpt gewoon al een heleboel. En Sara Lindenhols bood toen aan de bladzijde voor dinsdag te maken ( met de gevallen engel) … en daar kwam volgensmij ook om de hoek kijken hoe God wilde leren strijden. Loslaten. Heel bizar. Want ik vind loslaten altijd een heel wazig en niet-concreet woord. Loslaten in Zijn handen want deze challenge is – hoe ik ook wend of keer – toch een geschenk uit Zijn handen. En daar mag het dan ook blijven. Relaxheid, vertrouwen, vreugdevol deze maand door!
De voorbereiding naar deze challenge toe, is wel veel langer hoor, ik wil dat toch even gezegd hebben. Tijdens de laatste challenge over Bomen in de Bijbel, kwam ik in een kringloop een boekje tegen over (edel)stenen en mineralen en het was alsof God zei: “dat is de volgende challenge”. Zo’n gevoel van, zeker weten. Zoiets als “vanavond eten we zuurkool”. Zo’n weten. Dat was januari 2021, dus bijna 2 jaar geleden! En al die tijd zit dit onderwerp dus in mijn hoofd en pik ik overal kennis en inspiratie op voor deze maand.
In de weg naar deze challenge toe heb ik het voorwerk gedaan in de zin van- Bijbelteksten opschrijven die ik tegenkom. Kleine zinnetjes opschrijven die in mijn hoofd schieten. Liedjes noteren die ik voorbij hoor komen en passend vind. In kringlopen verricht speurwerk (naar boekjes of ander glitter-gerelateerde zaken). Ik zoek naar passende servetten. Informatie bijschaven door te lezen. En door vragen die ik dan al tegenkom te stellen, aan een paar mensen in mijn netwerk met veel (theologische) kennis.
Oké, leuk om te weten maar waarom vertel ik dit? Omdat ik voel dat God mij dan gebruikt als een levende steen! Ik beweeg en ik doe, ik doe wat ik het liefste doe (tekenen, creëren, schrijven, leren!) … Ik leef helemaal op! En mán o man, wat een levend gebeuren! Het is een pittige maand geweest maar tegelijk doe ik wat ik graag doe en waar God mij talenten gaf. Het lúkt! En ik geniet. Het is met volle gas vooruit!
Zó – weet ik zeker – heeft God ons allemaal iets gegeven, iedereen heeft een talent. Ergens heeft God ons allemaal nodig in Zijn bouwwerk. Hij zou het zonder ons kunnen maar Hij heeft ons geschapen en wil mét ons bouwen aan Zijn koninkrijk. Hij wil dat samen met ons doen! Zijn gemeente die hier over de hele aarde aanwezig is: Hij wil het samen met ons doen! Zijn gemeente die zich beweegt als een licht op die donkere wereld. Zijn gemeente die overal met handen en voeten en met heerlijkheid en liefde – bezig is. Hij wil het samen met ons doen en wij mogen daarom ook samenwerken. Als levende stenen staan we niet los van elkaar. We vullen elkaar aan, we bouwen elkaar op. We ondersteunen elkaar.
En na deze glans en glorie challenge, weet ik zeker dat we geen normale bakstenen zijn. Ik zie overal edelstenen schitteren in hun zuiverste en prachtigste vorm. We zijn uit de diepste grochten van de aarde tevoorschijn gehaald. En toen zijn we gekocht door de Smid die de waarde zag in onze lelijke buitenkant. Hij verkocht alles om die waardevolle keien! En zie eens wat de bekwame Smid toen heeft gedaan: hoe prachtig we geslepen zijn; we zijn gewassen. En we zijn door het vuur gegaan, zoals het zilver en het goud. We zijn getrommeld. We zijn geslepen. We zijn tegen het licht gehouden, we zijn minuscuul en met volle aandacht bewerkt. Tot datgene wat we zijn geworden en wat we nog bezig zijn te worden. Het bouwwerk van God. Zijn Tempel waarin Zijn Heilige Geest in al Zijn volheid kan wonen!
Levende Stenen. Ik hoorde vandaag nog een prachtige uitspraak. “Voeg je bij het winnende team”… !!
Verwerking in artjournal
…en voor het eerst is het deze challenge nu niet gelukt om de verwerking in het artjournal helemaal af te krijgen. Ik heb wel een tekening gemaakt en ingekleurd met Neocolors2 ( de krijtjes die met water oplosbaar zijn)… die plak ik er in én die verwerk ik misschien nog bij Efeziers 2:22 – deze tekening past precies in het kader van de bijschrijfbijbel.
Er bestaan dus échte levende stenen. Zoals er ook wandelende takken bestaan en vleesetende planten. Er zijn stenen in Afrika, Namibie, die worden “lithops’ genoemd, google maar eens. Die plantjes hebben mij geinspireerd om deze stenen in dit plaatje te tekenen. En vanuit de bloem een mens tevoorschijn laten komen die beschikbaar is om door God gebruikt te worden als Levende Steen!
“Gebruikt worden”, klinkt misschien negatief. Het klinkt als misbruik of als iets wat tegen jouw wil ingaat. Maar in Gods geval ligt dat geheel anders. God ként ons. God weet precies welke taken er passen. En weetje; God bekwaamt je tijdens de reis. Je hoeft niet ‘beter’ te zijn dan je nu bent. De wandel en de reis met God als onderdeel van een Levende steen in Gods Koninkrijk, maakt jou bekwaam, bekwaamt jou. Je bent áltijd goed genoeg. En de start van de reis is altijd in het Licht van Gods aangezicht. Je hoofd op Hem gericht, je hart op Hem afgesteld.
“Lief Kind, wat zie Ik je toch graag. Wat ben Ik elke keer gezegend wanneer je Mij opzoekt. Ik schiep je naar Mijn evenbeeld en Ik spreek zo graag met jou. Als jij je diepste wensen, angsten, vragen en gesprekken met Mij deelt, kan Ik je zoveel teruggeven. Ik spreek graag met jou. Ik hou ervan om van gedachten te wisselen en Ik hou er van om vragen aan jou te stellen. Ik zie je als hooggeacht. Van grote waarde. Ik breng je graag tot bloei. Laat Mijn Levend Water toch stromen, lief Kind. Gewoon door beschikbaar te zijn en dat uit te spreken. Houd je ogen en oren open. Ik was er altijd al. Ik ben er en Ik zal er zijn”.
Verwerking in de Bijbel
Sjabloon Levende Stenen
Ik heb de tekening in zwart wit omgezet. Misschien hebben jullie er dan wat aan als een sjabloon. Uitprinten en overtrekken.
Lieve Bettuelle,
toen je aangaf dat er weer een challenge kwam dacht ik ‘yes’, weer verdieping, een thema, mooie verwerkingen.
En nu is hij alweer voorbij. Ik heb zo genoten. Veel geleerd weer, niet elke dag tijd voor iets crea’s, maar zeker alles gelezen.
Dankjewel dat je hier zoveel tijd en energie in stopt.
Dat je dit wilt delen met zoveel mensen, het is ook wel kwetsbaar.
En tegelijk een zegen. Zo bijzonder hoe we met een groep mensen bezig waren met stenen, rotsen, edelstenen, glans, glorie. Met de bijbel.
Dankjewel daarvoor!
Liefs, Anita
Ha lieve Anita, het is onvoorstelbaar dat de challenge alweer voorbij is. Het is echt een heel vreemde periode om op terug te kijken. Er midden in zitten – superdruk zijn – en dan nu alweer terugkijken. En echt heel erg gezegend zijn door wat ik ook heb geleerd en door al die mensen die ook meedoen/ meededen! Bedankt voor je lieve reactie!!