door Bettuelle | woensdag 20 mei 2020 | Biblejournaling challenge In vogelvlucht | 0 Reacties

1 Tessalonicenzen 5:21-22

“Doof de Geest niet uit, veracht de profetieën niet, maar toetst alles en behoudt het goede”

Vandaag een prachtige bijdrage van Wilmi van Kempen! Onder deze naam is ze ook te vinden op instagram.

De naam “Lepelaar ” ligt heel erg voor de hand. Een lepelaar heeft een enorme snavel met een lepelvormig uiteinde. Daarmee sloebert hij door het water heen en vist zo zijn voedsel eruit. Dat doet ‘ie rap, hij is er echt heel erg handig mee. Bijzonder mooi om te zien. Wat niet voedzaam is glijdt langs z’n snavel heen. Maar de kikkers, de vissen, de wormen en slakken in het water, die zijn lekker hoor… en slikt hij door.

Zijn wij ook zo rap? Er komt veel op ons af, we leven in een consumptiemaatschappij. We hebben het verrekte makkelijk. Even via de zoekmachine op internet wat opzoeken en tadá, een schat aan informatie ligt aan onze voeten. De televisie aan, achter internet kruipen, radio aan, whatsapp open en berichtjes lezen, we kunnen het allemaal tegelijk. Dat bewijs ik, want ik heb hier internet aan, Grootnieuws Radio staat nog zachtjes aan, de telefoon ligt naast me en vooruit ik ben eerlijk; de televisie staat vanavond niet aan. Maar ik ben ondertussen op internet wél aan het informeren hoe je moet zorgen voor een kat die lijkt te gaan bevallen. Ja het is écht waar, ze ligt hier naast me op haar eigen plekje maar oh – het arme dier heeft weeën! Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt! Welke informatie is juist? Wat moet ik doen en welke informatie laat ik links liggen? Ondertussen app ik met mijn familie waarin veel dierenvrienden zijn. Zo, in het midden van deze vogelchallenge zou je het niet zeggen, maar in mijn familie ben ik degene die het mínst opheeft met de dieren. Dus ik heb de raad van mijn (schoon)zussen hard nodig!

Nou, terug naar de draad van dit verhaal. Als we alleen al kijken naar het nieuws over corona, er is heel veel nep nieuws waarvoor we zelfs officieel gewaarschuwd zijn. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

God waarschuwt ons ook. Hij vraagt ons of we ervoor willen zorgen dat we de Geest niet uitdoven. Blijkbaar kan dat. Kunnen we dat ook in onze onwetendheid doen? Laten we dingen toe in ons leven die de stem van God afzwakken? Laten we dingen toe die ongezond zijn voor ons welzijn? Welke informatie vergiftigd ons en bezoedeld onze scherpzinnigheid? Welke vetkwabben hangen er rondom ons geestelijk welzijn? Andersom kan het ook, dat we als een stel magere speenvarkens geestelijk ondervoed zijn. We hebben informatie veracht en niet in ons opgenomen. We hebben ons niet laten onderwijzen door het goede. We hebben profetieën niet getoetst en dus ook geen waarheden tot ons genomen. We zijn een stel armoedzaaiers. Het is belangrijk om onderwezen te worden én te toetsen of het goed is, waar is.

Net zoals de lepelaar alleen “uitzeeft” wat goed is.

Hier thuis is dat ook een thema en ik vind het écht ontzettend moeilijk. Wat dacht je van de games waar de kinderen zo dol op zijn? Kan mijn huis nog steeds een huis van vrede zijn als deze spellen door dat zwarte scherm, de kamer inkomen? We met ons gezin in gesprek, sinds afgelopen zondag toen we er met goede vrienden over spraken. Voor ons als ouders is het een zoektocht, voor de kinderen is het direct een les hoe je toetst wat zuiver is. En hóe moeilijk dat is. Het spel “Minecraft” vind ik zoiets. We hebben het in huis gehaald, we wilden geen wereldvreemde kinderen kweken, zo was de redenatie. Maar de figuren die in het spel ronddwalen, die zelfs afkomstig zijn vanuit een “onderwereld”… die lijken me niet zuiver. Kennen jullie het spel? God zegt met nadruk: “geen tovenarij, blijf daar verre van!” Tovenarij neemt bezit van ons en is zo werkelijk écht. Tovenarij komt regelrecht bij de duivel vandaan. En de Donald Duck springt in mijn gedachten, Suske en Wiske, Asterix en Obelix. Ik noem het maar gewoon even zodat onze hersens gaan kraken. Ook mijn hersens. Ingewikkeld hoor. Niemand mag voor een ander beslissen wat goed is of niet. Maar, herken de Vlaamse gaaien in je leven. De Rover! Schuchter als een duif zal de Heilige Geest opschrikken wanneer de Vlaamse gaai een landing maakt en ook nog een nest mag bouwen… Die éérste liefde, als ik daaraan denk, dan vlamt mijn hart weer op en dan weet ik het weer… Wij gaan opzoek naar een vervangend spel en dat andere spel verschrompelt maar mooi in die onderwereld. Voor mijn kinderen, geen duisternis waar ik nog invloed heb. In ons huis vrede! Mijn kinderen hebben nog de leeftijd dat ze in ernst naar ons luisteren en de waarheid voor wáár aannemen. Juist nu is het zó belangrijk om vóór te leven. Zo doet een lepelaar dat immers ook, een jong leert het van zijn ouders, hoe te leven, hoe te vliegen, te eten, te zoeken, te slobberen in dat donkere water en dan het juiste er uit te pakken. Vriendjes vinden het raar, misschien, já. Maar daarom zorgen we ook voor vervangend voedsel dat veel lekkerder en voedzamer is! Met papa crossen door de bossen. Met papa sleutelen aan de landrover. Aansluiten bij de interesses van het kind. En het “vervangende voedsel zal in een ander huishouden met andere hobby’s en andere bezigheden zijn. Maar mijn zonen en óók mijn dochter, ze glunderen zo als ze papa mogen helpen sleutelen of als de mountainbikes van stal gaan. Of als ze met de verf van mama mogen kliederen. En samen met vriendjes hebben ze het ook naar hun zin als ze in hun oude kleren mogen ravotten in de bostuin achterin. En ondertussen blijft het natuurlijk een zoektocht, alles, wat we zelf geestelijk tot ons nemen en ons gezin voorschotelen. Elke keer weer.

En dat geldt ook voor de preken die we horen. De liedjes die we zingen. Zélfs voor de blogs die ik onder jullie neus schuif. Is het wáár? Toets het! Ik zal nooit vergeten dat ik in Israel meemaakte dat discussies over wat er in de BIjbel taat, voor een buitenstaande op ruzie lijken. Dat gaat flink en met stemverheffing en toch de ander in de waarde laten. Misschien moeten we dat ook wat meer doen met elkaar. Praten over de inhoud van de Bijbel, hardop nadenken, elkaar helpen om de Stem van God te herkennen in ons leven.

(Ondertussen zijn hier al twee jonge katjes geboren. Dit is echt fantastisch. Sorry, het heeft niets van doen met deze challenge maar… Wat geweldig om daar getuige van te zijn! )

Het is tijd, om ons leven te leven met Jezus op de eerste plek, dat maakt het zeven in ons leven zoveel makkelijker! Een leven dat U behaagt, zo zingt Tim Hughes in dit lied! En voorzéker. Het maakt de blijdschap in ons zoveel intenser en zoveel dieper. De vreugde die plaats maakt wanneer de keuzes ons dichter bij God brengen, die is niet te beschrijven. En logisch ook! Het dovende kooltje leggen we weer in het vuur. Laat dat vuur maar opgloeien! Laat de Heilige Geest maar weer méér te zeggen mogen hebben! Laat die schuchtere duif alsjeblieft meer vertrouwd raken in je hart!