Zacharias 4:10

Rosanne Otter schreef een fijn blog bij de pagina die ze maakte. Op Instagram bestaat ze als @roosvanheterf en @vanheterf. Allerlei diensten die het familiebedrijf verleent vind je op www.ervehacht.nl …

Zacharias is een profeet en moedigt de bevolking aan in de herbouw van de Tempel. Het volk heeft net een jarenlange ballingschap achter de rug… Haggaï, het Bijbelboek vóór Zacharias, verhaalt over de herbouw van dezelfde tempel. Haggaï en Zacharias leven in dezelfde periode. De bevolking is begonnen met het bouwen van hun eigen huizen: die zijn groot en mooi. Ze bewerken van hun eigen land. Maar de oogst valt tegen… het dagloon verdwijnt ‘in een beurs met gaten’… “Ga de bergen in!” zegt God. “Haal hout en start eens met de herbouw van Mijn tempel!” Als dan de herbouw van de tempel begint, zijn de bouwers moedeloos. De oude mannen staan erbij en schudden hun hoofd, de herinnering aan de grote glanzende tempel die er stónd, staat nog zo in hun geheugen gegrift. Het kán gewoon niet wat worden (Haggaï 2:3). De ruïnes zijn te confronterend, te pijnlijk. Het verdwenen goud doet zeer aan de ogen.

In Zacharias 4:10 worden de bouwers nog eens op vingers getikt. “In géén geval mogen jullie het kleine verachten!” Zacharias ontvangt deze woorden midden in een profetie waarin een engel hem wonderlijke dingen laat zien. Wonderlijke prachtige dingen! Er zit zoveel diepte in, teveel om helemaal uit te wijden, dat voor een volgende keer. Maar ik ben zo verrast dat het hier alwéér over de Heilige Geest gaat. Zo heb ik het niet uitgezocht, begrijp me goed. Gisteren over de duif, eergisteren over de vrije vogel. Dus vandaag over de kolibrie. Zo had ik het bedacht. Want we hadden eerst die prachtige pauw, dan die krachtige vrije vogel en dan die super slimme, snelle dienende duif. Daarom werd het tijd voor de Kleine Kolibrie. Want “wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd”. Heel mooi geïllustreerd door allerkleinste “bijkolibrie” van 5 a 6 centimeter groot! Wat een verschil hé, met de grote pauw en haar veren! Ook in dit kleine geval wijst GOd ons er in vers 7 op, dat het GOds Geest is die het doet. Geen kracht, geen geweld. Maar GOds Geest. Wat een troost. Wat een bemoediging. Het kleine is evengoed zó belangrijk.

Ik stel het me zo voor. Ons kleine probleempje of ons kleine taakje. Op een klein dienblaadje staat een vingerhoedje gevuld met onze kleine dingen… we zijn een beetje beschaamd als we bij God binnen komen en het presenteren. Maar God reageert zoals een liefdevolle opa. Verrast, ontroert, dankbaar en blij. God wil al dat kleine zo graag vullen en omgeven met Zijn Geest. En wat Hij er mee doet, dat is aan Hem.

Beseffen we wel wat de kleine dingen in ons leven zijn? Bij elke sok van je gezinslid die je uit het wasgoed lostrekt in elkaar draait een gebed voor Gods zegen op hun voetstappen. Bij elke broodtrommel die je wast, bidden voor hun geestelijke honger naar God… Bij elke ronde stofzuigen een strijdend gebed tegen de rommel in het geestelijk leven. Jouw lichaam is ook een tempel! En die van je partner of van je buurvrouw of van je voorganger. Bid voor hen! En wat dacht je van al die “kleinere tempeltjes in wording” in het huisgezin. Wow, onderschat het bidden en bouwen aan het geestelijke leven van je kinderen en kleinkinderen niet! En zoveel meer kleinere tempels die we niet mogen veronachtzamen.. .neefjes, nichtjes, buurkinderen, de kinderen in de kerk! Zij zijn het grootse werk. Zij moeten hun leven bouwen met wat wij hen bieden aan bouwstenen. Bid en bouw daaraan!

Ik hoor mensen helaas, vaak zeggen, dat ze niet voor zichzelf bidden. Hoe kan dat nou? Je lichaam is een tempel van de Heilige Geest. We zijn er net even flink mee geconfronteerd: daar mag je niet klein mee omgaan, integendeel, God wijst ons hier, in deze twee Bijbelboeken door de woorden van twee waanzinnige Godsmannen, liefdevol terecht. Kom op, ga de bergen in! Haal hout! Vul de lampen met olie! Bouw aan jouw geestelijke tempel en zorg ervoor dat de Heilige Geest in je lichaam kan wonen! En wat al dat kleine uiteindelijk zal voortbrengen? Daar mag je hoopvol naar uitzien en daar mag je naar verlangen! Maar niet door kracht, of door geweld, maar door Mijn Geest, zo spreekt de Heer. (vers 7)

… stoeien met kleine zaken maar leven vanuit Gods Geest… dat is voor God groots.

En het verhaal is nog niet afgelopen! De bouwers leggen de stenen met moeite, schaamte, ontmoediging maar als ze het toch wisten dan zouden ze de stenen misschien hebben gekust, nog netter en met nog meer zorg hebben neergelegd… het zijn de stenen die de voeten van Jezus eens zullen dragen. Deze kleine en beschaafde tempel, gebouwd op de ruïnes van de glorieuze voorganger, mocht de grootste glorie binnenin ontvangen. Het was namelijk Jezus Zélf die déze tempel betreden heeft. Dat heeft niemand van de bouwers geweten.

Laat ons lichaam dan ook zo’n tempel mogen zijn. Klein en onbeduidend in ons eigen leven… een Licht van God!

En het blog van Rosanne is daar zo’n mooi persoonlijk voorbeeld van…

Het blog van Rosanne

Toen Bettuelle begin maart haar geweldige lijst met vogels aan ons presenteerde en ons vroeg welke vogel wij voor onze rekening wilde nemen, was ik er al snel uit. De kolibrie! En wel met twee redenen:
allereerst is het een prachtig kleurrijk vogeltje en dat werkt natuurlijk altijd prettig. Maar vooral sprak de kolibrie me aan vanwege deze regel uit Zacharia. Alles begint klein. Op dat moment zat ik in de laatste week van mijn zwangerschapsverlof. Ik mocht weer beginnen met werken en had er zin in! Het verlof had mij de mogelijkheid gegeven mijn kleine onderneming wat meer van een afstand te bekijken en nieuwe prioriteiten te stellen. Het ondernemerschap komt met veel vragen, twijfels en leermomenten. Ik vind het niet altijd makkelijk mijn eigen koers te bepalen. Wat is mijn stijl, wat wil ik maken, wat wil ik andere mensen bieden. En vaak vind ik dat ik verder moet zijn, meer moet zijn, duidelijker moet zijn, creatiever moet zijn. Daarom sterkte deze Bijbeltekst me zo, “het begin is maar klein”. Het geeft me het vertrouwen dat ik nog niet hoef te zijn waar ik denk dat ik moet zijn.
Stapje voor stapje, en door hard te werken, komt het naar me toe!

En toen werden we ingehaald door een nieuwe realiteit: het coronavirus.
We werden teruggeworpen op onszelf, ons huis, ons gezin, ons geloof, een kleine wereld. Nu was ik altijd al iemand die de kleine dingen wist te waarderen. Maar in deze tijd zal dit voor veel meer mensen zijn gaan gelden. We hebben niet veel nodig. En het mooie zit in het kleine! Deze tekst kreeg dus nog eens een tweede lading. En het één staat met het ander in verbinding. Het coronavirus zorgde voor een valse start wat betreft mijn werk. Ik ben nu meer thuis nodig, kan minder tijd besteden
aan mijn onderneming als dat ik zou willen. Ik kan dus minder grote stappen zetten als dat ik in die eerste week van maart had gedacht. Maar ik krijg er andere dingen voor terug. Mooie dingen, kleine dingen. En ik
weet dat het goed komt…

Creatieve verwerking

Dan nog even over de materialen. Ik heb gewerkt met aquarelverf, fineliner en papier. Papier is heerlijk om mee te werken, omdat het je pagina gelijk wat extra’s geeft door de kleuren, motieven en structuur.
En je kunt van tevoren lekker puzzelen, voordat je het opplakt. Zo creëer je vrij eenvoudig een uitbundige kolibrie. Om de pagina’s in evenwicht te brengen, heb ik ook in de bloesems papier laten terugkomen.

Tijd voor een lied, is deze jullie bekend? Het is een vrij nieuw nummer. En zó prachtig…

Kijkje in het artjournal van Bettuelle

Dit artjournal heeft wat kleine tekeningetjes van mijn hand. Tijdens het maken heb ik er filmpjes van opgenomen… wellicht leuk voor de zondag om na te maken of op een ander verloren moment.

Voor wie wil, een kleine kolibrie in aquarel op You Tube te bekijken

Nou, kleine kolibries, die we allemaal zijn, geniet van dit bijzondere Bijbelgedeelte en laat je nieuwe inzichten nooit vervliegen, sla ze op, vertel ze aan je geliefden, dát zijn de echte schatten die in een tempel thuis horen!