Bekers in de Bijbel | 3 november 2023 | Psalm 133 | Kolossenzen 2:2

Dit blog bevat een overdenking, een creatieve verwerking in de Bijbel met een sjabloon, ook een verwerking in mijn notitieboekje én weer een praktische invulling voor bijvoorbeeld een Bijbelstudiegroepje

Wat fijn dat je weer meeleest! Heb je psalm 133 al gelezen? Dan heb ik vooraf een raadsel voor je: “waar lees je de granaatappels?”

Psalm 133 wordt gezien als onderdeel van een aantal ‘pelgrimsliederen’. Het samen wonen van broeders is het “feestelijke optrekken en samenkomen in Jeruzalem”, samen feest vieren zoals tijdens het Loofhuttenfeest.

Lezend in de Bijbel, besef ik dat God wenst dat we – als Zijn kinderen – samen optrekken. Want, zo staat er in Kolossenzen 2, samen kun je beter bevatten en begrijpen hoe wijd Gods liefde en rijkdom en kennis is.

Eerlijk gezegd voel ik mij een beetje ongemakkelijk bij het lezen van psalm 133. Daar wordt bejubeld hoe heerlijk het is als broeders “samen wonen”. Ik moet er niet aan denken om de hele dag omringd te worden door andere mensen, andere gewoontes, steeds maar te reageren en te praten en vriendelijk te ‘moeten doen’. Ik ben best wel gesteld op mijn eigen ruimte, mijn “alleen zijn” in huis. Maar, ik denk dat ik nu te maken heb met mijn eigen kleine referentiekadertje als Hollands burger.

Want tegelijk ken ik ook de zegen van het ‘samen optrekken’. Onderdeel zijn van een groep mensen die samen achter God aan wil. Als jonge tiener en jong volwassene, had ik een paar jaar het voorrecht om rond te lopen op Jeugd met een Opdracht – een zendingsorganisatie waar mensen en gezinnen tijdelijk een half jaar samen wonen en intensief met elkaar optrekken. Ze worden opgeleid om de wereld in te gaan. Van de zijlijn kon ik zien wat ‘samen wonen van broeders’ doet. Niet omdat ik daar zelf woonde, maar omdat ik daar de Youth Alpha een paar jaar meegedaan en meegedraaid heb. Jeugd met een Opdracht had hun locatie opengesteld en ook waren er enkele stafleden die meedraaiden met de alpha. Wat een feestelijke herinnering is dat voor mij! Op dat terrein wonen diverse families en mensen bij elkaar uit verschillende landen en culturen. En het was daar zó goed. De sfeer – zo oké, Gods Geest is daar zó aanwezig! En als ik psalm 133 lees met deze ervaring in mijn hoofd, valt er toch een ander licht op het ‘samen wonen’. Dan snap ik het, als nuchtere en “binnen-zittende Hollander” iets beter. Ook als ik mijn oor te luister leg bij mensen uit bijvoorbeeld Afrika, die gewend zijn om met meer generaties samen te wonen in hutjes, meer op straat te leven en daardoor veel meer samen op te trekken. Ja- ik zie het wel – dat is iets moois! Het is niet een voortdurend ‘op elkaars lip zitten’, maar het is in openheid, gastvrijheid, met oog voor de ander, samen leven.

Weten en leren hoe we op elkaar terug kunnen vallen, hoe we van elkaar mogen leren, hoe mensen onze slechte kanten mogen kennen (dat is toch ook een opluchting! Geen gedoe met maskers) én onze beste kanten… dat is toch eigenlijk fantastisch! En dan… samen God kennen!

Dat is zoiets als de olie (olie staat in de Bijbel voor de Heilige Geest), die over de baard van Aaron (de Hogepriester, een beeld van wie Jezus is) naar beneden druipt tot over zijn kleren, helemaal naar beneden, tot over de zoom die rijkelijk versierd is met … gouden belletjes en granaatappeltjes! Ja- wist je dat wel? (check Exodus 28) Oh, wat zit er veel rijkdom in deze psalm 133 als je er helemaal induikt! Jezus is onze Hogepriester – de Heilige Geest stroomt van Hem naar ons… wij zijn het vriendelijke geluid van Zijn liefde – wij zijn het geluid van Zijn getuigenis! We mogen als granaatappels en gouden belletjes een heerlijke zoete smaak en een wonderlijk geluid in de wereld brengen. We vertellen aan elkaar wat Jezus in ons leven doet. We bezingen sámen zijn grootheid en bejubelen zijn glorie! We zitten samen aan een tafeltje in een café wat te drinken en we praten over wat Hij doet in ons leven. Wat een zoete smaak, wat een vrucht, wat een rijkdom om sámen met elkaar op te trekken en een getuigenis te zijn!

Prachtige rode en blauwe granaatappels aan de zoom van de kleding. Dat is een machtig symbool van oprijzen. Vanuit Jezus opstandingskracht is een Gemeente vol Liefde, tot leven gekomen, opgerezen! En de gemeente draagt vrucht: de boodschap van deze menigte is goed, zij is liefelijk en zo gezond! Al eens eerder heb ik een heel blog geschreven over granaatappels, er is nog veel meer over te leren – check daarvoor het blog “granaatappels” onder de challenge “Bomen in de Bijbel”.

Maar. Is dat zo? Zijn we zó samen christen? We leven in een egoïstische, weelderige, opgesmukte en schoongeveegde, materialistische wereld. We zijn gewend om ons na een “zware werkdag” binnen vier muren op te sluiten en met een zakje borrelnootjes naar schermpjes te staren. Kúnnen wij wel zo optrekken, samen met andere kinderen van God? Zo liefdevol, zo rijk van kleur en zo boordevol vrucht en opstandingskracht en gezonde geestelijke vitamine C? Zoek mensen op als je merkt dat je een twijfelend antwoord moet geven. Vraag God om mensen te brengen in jouw leven – of bid dat je zelf ergens gebracht wordt – Ik geloof dat Jezus machtig onder ons werkt. Er zijn (huis)kerken en Bijbelkringen waar Jezus centraal staat. Als tijden moeilijker worden, denk aan een ‘epidemie’ die de kop op steekt of ‘een oorlog’ die ons hart bang maakt, dan hebben we elkaar nodig om God te zoeken en te vinden, dat geeft zoveel rust en kracht. Dat is een manier die God ons aanreikt.

‘Elkaar ontmoeten’ is ook “God ontmoeten”.

Terwijl ik dit typ, denk ik aan jullie, die dit lezen. Ik besef hoe divers jullie achtergronden zijn. Van niet gelovig opgevoed tot aan het hebben gevolgd van Bijbelstudies en verdieping op een Bijbelschool. Het feest van de ontmoeting… we ontmoeten elkaar niet letterlijk – misschien mag dat ons gebed zijn. Dat we ontmoeten en ontmoet worden. Dat is een gebed naar Gods hart!

“Samen” ik tekende hier twee dames die met elkaar praten en een kopje koffie of chocolademelk drinken – kijk – de bladeren vallen rondom hen heen in mooie kleuren naar beneden. Ze staan hier symbool voor alles wat ze samen bespreken en beleven. De wereld is in een koud seizoen belandt – kijk maar naar de handschoenen die ze dragen. Maar tegelijk straalt de tekening warmte uit. De warmte van Gods liefde en de broederlijke liefde die God zo graag ziet onder zijn kinderen.

Creatieve verwerking

Psalm 133: Zie hoe goed en lieflijk het is als broeders tezamen wonen…. Dat is… zoals de dauw die neerdaalt van de berg Hermon op de bergen van Sion (dauw is een symbool van de zegen van God! Ook dat hebben we al eens eerder gelezen, bij de challenge over glans en glorie!) De Hermon is een hoge berg in het uiterste noorden van Israel – de berg heeft toppen van sneeuw! De Hermon kan helemaal gehuld zijn in mistige wolken. Dit beeld tekende ik in mijn notitieboekje. En kijk, onderaan de berg, daar waar mensen samen onder Gods zegen samenwonen, daar groeien ook granaatappels en bloesems van granaatappels 🙂

Ik gebruikte een theezakje als flapje in het boekje – daarop plakte ik een vlindertje uit een servet en ik stempelde er “psalm 133”

Het plaatje van die twee stoeltjes, als beeld van ‘ontmoeten’, heb ik van een servet. Vastgeplakt met clear gesso (op een oud kaartje van de bibliotheek, toen alles nog geordend was op papier en de computer nog geen dienst deed. Leuk he).

“Hiney ma tov”, de tekst uit psalm 133, scheurde ik uit een oud liedboek en plakte ik ook vast…

Lied over Psalm 133

En deze versie van Psalm 133 is een aanrader om te luisteren, mooie coupletjes met mooie teksten zijn geweven in de aloude bekende melodie van Hiney Ma Tov!

SJABLOON om te gebruiken in je Bijbel of notitieboekje…

Lieve Vader in de Hemel, klink ik als een gouden belletje en is mijn vrucht zoet als een granaatappel? Ben ik in contact met anderen samen een getuigenis voor U? Leer me meer, help me daarin te groeien. Breng me onder Here, berg me onder UW vleugels waar ook anderen vertoeven. Leer me om samen mét anderen daar te zijn, te groeien, te leren, te ontwikkelen als mens – mens zoals U mij bedoelde toen U schiep.

Opdrachtje voor jezelf, jeugdgroep of voor de bijbelstudiegroep…

• Kopieer of trek over – de plaat met de twee meisjes en de vallende bladeren. Of teken alleen de vallende bladeren! Of teken kleine granaatappeltjes in plaats van de bladeren! (want dat beeld sluit Bijbels aan bij dit thema)
• Schrijf tussen de bladeren door de antwoorden op deze vraag: waar worstel jij mee in je ééntje? En: wanneer heb jij gemerkt dat ‘samen delen’ voor een verbinding zorgde? En: op welke manier kun jij meer verbinding zoeken en vinden met andere mensen die van Jezus houden?
• Leg je antwoorden voor aan Jezus in gebed…
• In een Bijbelkring kun je de antwoorden met elkaar delen.