I Petrus 4:10
Vandaag een heerlijke uitwerking van Anita Kloppenburg. Ze schreef er een blóg bij én een uitleg van haar verwerking. Dat betekend, dat we met haar mee kunnen doen! Ze organiseerde vandaag een “schilderen met de vingers”, heerlijk laagdrempelig toch! En als je er niet van houdt om vieze vingers te krijgen is vandaag de dag aangebroken om daar eens anders tegen aan te kijken. Zoek en vindt Anita op instagram onder de naam @anklop !! Aanrader hoor, heerlijke creatieve laagdrempelige enthousiasmerende inspiratie!
Het eerste gedeelte blog heb ik geschreven als korte inleiding (“helaas” is deze inleiding aangegroeid tot een lengte dat ik het niet meer kort mag noemen) en Anita en ik hopen dat we jullie vandaag mogen aanmoedigen om te ‘shinen’ …
Vandaag de dag worden we aangemoedigd om “jezelf te zijn, er zijn al genoeg anderen”, om “trots te zijn op wie jij bent” … “mooi zijn, betekend jezelf zijn”. Oh, er zijn talloze spreukjes om in je huis op te hangen, in je keuken waar je dagelijks kookt of aan de muur van het toilet in je gezichtsveld… Ze hangen overal te koop of overal op internet ter inspiratie in prachtige gehandletterde teksten. zo’n soort tekst in combinatie met een pauw, is echt niet nieuw voor ons. En we snappen het wel. We snappen wel dat we onze talenten en gaven in kunnen zetten als mens, als christen, om zo ook Gods liefde te laten schijnen.
Snappen we het echt? Zo’n prachtige verwoorde spreuk is maar zo’n halve waarheid. Hoezo, “wees jezelf, er zijn al anderen genoeg”. Heilige verontrusting, voel ik hierover. Want dat is een halve waarheid. Dat is één been. En op één been kom je geen stap verder.
Allemensen, hebben we het dan nog niet geleerd? God heeft schatkamers! Overvol, overvloed! Het ligt allemaal klaar! EN wat doen wij? Wij wroeten in de modder van ons bestaan. We steken een paar veren in onze kont en lopen er een beetje mee rond te paranderen. We raken eens even in een burnout. We hebben eens even wat slapeloze nachten. Maar ménsen, wat zijn we allemaal toch oneindig machteloos en talentloos aan het doen! Och, ik schrijf erg negatief. Ja, dat voel ik nu ook wel. Maar het maakt me gefrustreerd en verdrietig. Ik zie teveel gebroken mensen die niet schijnen. We worstelen met jaloezie op wat een ander heeft. We worstelen met de vraag ”wat is mijn talent” en misschien hebben we het niet goed in de gaten maar volgensmij worstelen we hier ook met een stukje tijdsgeest in onze cultuur. Dat je ’tot je doel moet komen’ (en wat als dat niet lukt? Dan tel je niet meer mee?) misschien weegt dat zwaarder dan we nu weten omdat we er midden in zitten. “Tot je doel komen” lijkt wel een nieuwe religie. Want ten koste van wát moet je tot je doel komen? Het werkt in de hand dat mensen op eilandjes zitten. Alleen.
Want laten we eens een sprongetje maken naar een andere tijd. Makkelijk voor mij, ik neem mijn oma als voorbeeld, mijn lieve enthousiaste oma, die graag knipte, tekende en plakte en net zo’n rommelkamertje in haar huis had als ik (leuk hé). Wow joh, mijn oma heeft haar doel toch misgelopen in het leven! Maar ik herinner me geen ‘ik moet schijnen’ drang. Het leven was anders. Geen internet, weinig prikkels van buiten, een boerderij, hard werken. En spreukjes aan de muur in de trant van “God beloofde ons geen kalme reis maar een behouden aankomst”… Die tijd kende hele andere worstelingen waar wij nu wel de vingers op kunnen leggen. Ja, heel makkelijk, nú wel. Worstelingen met “ben ik wel gered? Ben ik wel uitverkoren?” of worstelingen met “Ik kan niet praten over mijn huwelijksproblemen”… dingen die we nu in een heel ander licht kunnen bekijken en bespreken. Wisten ze toen maar… zeggen we nu. Die worstelingen van toen hebben mensen belemmerd om te ‘schijnen’ op de wijze zoals het het in Petrus verkondigd staat. Want ja, wat mij betreft had mijn oma ook moeten schijnen. En jouw oma! En al onze oma’s!
Maar terug naar nú! Nu moeten we in ieder geval onszelf zijn. Assertief. Tegen het brutale aan, dat is mooi. Laat niet over je heen lopen. Néé! Dat mag ook niet! Maar waar stá jij dan? Sta jij op een plek waar mensen over je heen kunnen lopen? Wat is er toch aan de hand met ónze manier van schijnen? Mensen scheiden “omdat ik niet tot mijn recht kom naast mijn partner”…
Laat ik maar tot het punt komen. God zegt dat Hij overvloed heeft. (En zó mooi, nog eens een bevestiging van dit thema en dit blog, de preek van Grootnieuwsradio van gisteren – zondagochtend 3 mei 2020 van Orlando Bottenbley, ging erover. Het is terug te luisteren!) Orlando noemt het de schatkamers van God. Dat is een prachtig beeld. Als je bij God bent en in Zijn schatkamers vertoeft, elke dag met Hem overpeinst, overlegt (zoals in spreuken 8 zo mooi wordt geschetst, voor wie nog verdiepender Gods Woord hierover wil lezen) … Bij God zijn en alles bij Hem neerleggen en alles van Hem ontvangen, dan groeien je echte pauwenveren. Jij, kuikentje onder Gods vleugels… je groeit! Je blijft niet eeuwig een kuiken toch? Het zijn geen veren die je in je kont prikt maar je leert de veren omhoogzetten die je van Hem hebt gekregen! En wellicht, gaat het dan gewoon vanzelf zoals het een echte pauw betaamt. Geen getwijfel. Geen geworstel met veertjes in de knoop. Geen verwaand gedrag en aan het einde van de dag een zere kont. Néé! Gewoon, normaal, jij, jezelf, maar dat niet alleen: God in jou! Dat is de hele waarheid.
En dan gaat shinen niet meer alleen om jou. Dán is het , zoals het in Petrus staat. Dan voel je, als je leeft en beweegt met Zijn pauwenveren, diepe vrede die alle verstand te boven gaat. Want lees eens verder! Oh, lees die tekst vanaf 1 Petrus 4:10 eens verder! Wat mooi, wat mooi, wat mooi! Er mag dan verdrukking komen (vers 12) God beloofd je de vreugde (vers 13) … Luister eens, het coronavirus kan ook jou niet indammen, heeft géén macht in die schatkamers van God! Gods gaven inzetten zorgt niet voor uitputting. Je inzetten, je talenten en gaven vanuit Gods schatkamer gebruiken, dat zorgt voor kracht! Dat zorgt voor zegen voor anderen waarover Petrus het heeft in vers 10. Dat zorgt ervoor dat het gif van hoogmoed en van jaloezie, van je afglijdt. Ga de schatkamers van God in. En ontvang dan van Hem wat je nodig hebt.
Och, wat heb ik mijn hele leven lang verlangt naar assertiviteit. Dat zou me helpen te schijnen. En meer mezelf te zijn. Bettuelle, het verlegen meisje. Ik heb het getraind, op school was het een voortdurend leerdoel. Knokken, knokken tot het uiterste. Wat zou er van mij worden zonder assertiviteit? Ik mocht wel agressiever worden. Leerdoelen, leerdoelen. Ook in mijn werk in de zorgsector een belangrijk ding. Maar wat is het gevolg, lieve lezers? Kleine stapjes zijn waanzinnig! Maar bij een onvermijdelijke faalervaring is daar direct de negativiteit die om de hoek komt gluren en zijn klauwen in het verenkleed zet. En uiteindelijk – ik kan er een heel lang verhaal over maken want ik schuif ook die oefeningen niet van de baan, therapieën zijn prachtig! Ik werk veel aan die kant in die zorgsector en het is waanzinnig mooi- maar uiteindelijk is het God. En God gaf me niet persé de veer van assertiviteit. Wat heb ik dat lastig gevonden. Tot ik ontdekte… Hij gaf me een veer van zelfwaardering. Een veer van geduld. Een veer van liefde. Een veer van wijsheid en inzicht. Een veer van luisteren. Een veer van aanbidding. Ga maar door… het verenkleed is in groei… het kan nog zoveel mooier, zoveel prachtiger… maar die schatkamer van God, dat is wel het allermooiste. Daar zijn, daar ontvangen, daar in overleg zijn met God en liederen zingen, aanbidden. En Gods stem horen: lief kind, ik hou zo van jou… ik Zegen jou met je overvloed… de generaties door wil ik dat doen.. Ik ben voor je, naast je, om je… Amen Amen Amen!
En luister nog eens goed, God geeft vanuit Zijn overvloed. Dat staat niet 1 keer toevallig even ergens in de Bijbel. Nee, het staat er vaker. Bijvoorbeeld in Filip. 4:19… In 1 Tim. 1:14…. In Judas 1:2… Psalm 37:11 …
Zoek Hem… voortdurend… dat thema komt ook nog een keertje voorbij. Heb er nu al zin in:-)
Creatieve uitwerking en blog Anita
‘Schud je veren uit – laat zien – je kleurenpracht – val op – deel uit – van wat jij krijgen mag!’
4 mei – pauw – Petrus 4:10
Welke kleur hebben jouw veren? Hoe ben jij op je mooist? En durf je die veren zo mooi op te zetten als een pauw? Kijk eens hoe hij tot z’n recht komt als hij z’n veren opzet. Dat is wat hem uniek maakt. Ik las bij deze tekst een preek van Jaap Hansum, zo mooi wat hij hierbij zegt, daar haal ik nu graag mooie betekenissen uit, die ik anders niet zelf had kunnen bedenken. We krijgen cadeaus van God, die ons maken tot de mooie, unieke personen die we zijn. Om zelf blij van te worden en mee aan het werk te gaan, maar ook om uit te delen.
Dat brengt mij dan bij de vraag: hoe doe ik dat? Wat straal ik uit? Wat gaat er van mij uit? Hoe zet ik concreet mijn veren op? Hij noemt dan als valkuil dat we het zelf willen doen, zelf meer kracht en overtuiging willen hebben, ons ‘goed christelijk’ willen gedragen, maar dat is niet de bedoeling. Hoe meer we ons bewust zijn van dat we het zelf niet kunnen, hoe meer ruimte er is voor God. En dan gebeurt er wat! Je veren opzetten, zoals die pauw, betekent ook kunnen zeggen ‘ik kan het niet zelf’. Niet alleen overtuigd zijn van wat je kunt, maar ook weten van wie je dat hebt. Dat zijn de prachtigste veren, dat je jouw persoon ten diepste door God laat leiden. Hij heeft een bedoeling met je.
Woont Hij in mij? Praat ik met Hem, zoek ik Hem bij vragen die ik heb.
Dan gedragen we ons niet christelijk, maar zíjn we christen; Hij woont in ons en door Hem mogen wij schitteren, zijn wie we zijn zoals Hij bedoeld heeft!
Bron: Jaap Hansum, preach-it.nl
Uitwerking bladzijde:
Ik heb in m’n interleaved bijbel een pauw geschilderd, de veren vooral met m’n vingers, heerlijk dikke klodders verf aanbrengen, heel leuk voor wat losser effect. Toen dat droog was nog wat accenten aangebracht met neocolor 2. Daarna nog een klein gedichtje gemaakt en dat op een labeltje geschreven, dat labeltje maakt ik van een snipper papier dat ik over had, wat waterverf erop, laten drogen, uitknippen. Dat in een lint erbij gehangen.Liedtip:
‘Shine’ van Matt Redman zegt het zo mooi:
‘Lord, we have seen the stars and moon, see how they shine they shine for You
and You’re calling us to do the same. So we rise up with a song and we rise up with a cry and we’re giving You our lives’
We wensen je een heerlijke maandag. Om te beginnen, strijk je verenkleedje eens een beetje glad. Gewoon eens voorzichtig. En ga dan bij God binnen door gebed en Zijn Woorden te horen. Dan vergeet je zowaar je aandacht op je veren te leggen. Dan weet je, het draait niet om mij, Hij maakte mij om Hem!
Klein kijkje in het artjournal van Bettuelle. Check dat oude monopolygeld als ‘herinnering’ aan Gods schatkamers, van daaruit kun je gaan schijnen! Achter die flap zit de pauw verstopt 🙂
Wat een mooie metafoor de pauw. Zo mooi jouw verhaal Bettuelle, wachten op een bepaalde veer verlamd in plaats daarvan ogen openen oor de veren die God al heeft gegeven. Dank je wel!