Jakobus 3:10

Vandaag een prachtige creatieve verwerking van Anita Kloppenburg (@anklop op instagram) én een heel fijn blog van haar hand! Bedankt Anita!

We hebben zachte woorden nodig. Ik schilder ze voor jou. Schilder jij ze voor mij? Zachte woorden, geen harde woorden. Zoals het zachte morgenlicht… Psalm 141:3 “Zet een wacht voor mijn mond!”

Die papegaai, met z’n prachtige kop… die brutale blik, die geniale eigenschap om woorden van mensen na te bootsen. Fascinerend, mooi, hilarisch. Vandaag staat de vogel in onze Bijbel als een waarschuwing, niet zomaar, woorden, in je mond te nemen.

Ze ontglippen mij ook nog wel eens, verdrietig genoeg, te vaak. Vooral tegen hen die me het meest lief zijn. Mijn man of mijn kinderen. Floep. Een woord wat niet thuishoort. Een woord, een beschuldiging, een zin, welke ik het liefst weer in wilde slikken. Vaak begint het al bij een stukje ongeduld, een stukje haast, onbegrip… Uit één bron kunnen niet zoet én bitter water voortkomen, schrijft Jacobus. Er rest me niets anders dan vergeving te vragen als het weer eens zover is. Aan mijn God en aan mijn kinderen. Want woorden zijn een vuur… ze kunnen vreselijke schade veroorzaken… “Zet toch een wacht voor mijn mond Heer!”

Anita’s blog

‘Brand! Brand… help, bel 112. Brand!’ 

Stel; er is brand, dan bel je 112, dan komt de brandweer met loeiende sirenes om de brand te blussen. 

In Jakobus 3 gaat het over de tong, over ons spreken. Daar wordt de tong o.a. vergeleken met een vlam; de tong is een klein lichaamsdeel, maar kijk wat hij in een droog bos kan veroorzaken. Enorme bosbranden, waarbij veel stuk gaat.  Stel je voor dat elke keer dat wij liegen, roddelen, afbreken, schelden, grootspreken, stil blijven waar we zouden kunnen praten, kritiek leveren, etc. er direct een wagen de hoek om kwam scheuren met een loeiende sirene. Dat er een waterslang uitgerold werd, wij onze mond moesten openen en al onze ‘vurige’ woorden uitgeblust werden. Zodat de schade beperkt bleef. 

Zo. Daar zou ik wel van staan te kijken. Het zou ook helpen denk ik. Ik zou me kapot schrikken van die sirene. Ik zou er beter over na gaan denken. 

Maar er is niet zo’n wagen, er is wel de bijbel die ons waarschuwt, die ons laat zien hoe we het goede kiezen, welke woorden positief zijn en opbouwend, hoe we een ander kunnen helpen met onze woorden en hoe we God kunnen eren met onze taal. 

We weten het allemaal, maar het is zo goed om ons er meer bewust van te zijn. 

Om met een regel van het lied ‘Words’ van Hawk Nelson af te sluiten:

(Prachtig lied om helemaal te luisteren!)

‘Let my words be life

let my words be truth

I don’t wanna say a word

unless it points the world back to You’

Creatieve uitwerking van Anita

Ik schilderde de papegaai met acrylverf in mijn interleaved bijbel, toen dat droog was nog bijgewerkt met neocolor 2. 

Daarna schreef ik deze tekst en toen bedacht ik me dat de papegaai eigenlijk een brandweerhelm moest 🙂 die heb ik vervolgens met aquarel gemaakt en kan los op de papegaai gelegd worden.

Kijkje in het artjournal van Bettuelle

Kijk hoe leuk, simpel, met een poëzieplaatje op een mooie achtergrond uit een tijdschrift, een stempel van een veer op een blad uit een heel oud gedichtenboekje en een paar heldere “papegaai” kleuren. Zo, een herinnering in mijn artjournal, om géén woorden in mijn mond te nemen die afbreken, pijn doen, anderen zwart maken, een roddel door brengen…