22 januari 2021

2 Korinthiers 7:1 / Johannes 15:2

Als we het over bomen hebben, ontkomen we er niet aan. Het onderwerp snoeien. We weten wat het is, we weten dat het zeer doet, we weten dat het nodig is. Maar weten is heel iets anders dan het werkelijk doen en laten gebeuren. Laten we er maar eens induiken.

In de Bijbel wordt heel exclusief de druivenstruik genoemd die gesnoeid moet worden, Jezus als wijnstok, wij als ranken. Dus! Ik heb me eens verdiept in het snoeien van de druivenstruik.

De druif is een mooie, sierlijke struik die goed groeit en lekker wil slingeren, net zoals de klimop. Maar, wil je dat er lekkere sappige volle vruchten aan komen, dan is het snoeien van groot belang.

Een druivenstruik dient sowieso twee keer per jaar gesnoeid te worden. In de winter is een drastisch terugsnoeien heel belangrijk, er is dan geen sapstroom en de struik kan niet bevriezen. Zo kan de struik in het voorjaar weer volop uitlopen. Zou de struik niet gesnoeid worden, dan krijg je wildgroei. En omdat een druiventros alleen aan éénjarige twijgjes groeit, zullen er veel minderen vruchten zijn. In de zomer dient er ook drastisch gesnoeid te worden. Als er aan 1 twijgje meer dan één trosje hangt, moeten deze worden weggeknipt. Eén druiventros per twijgje. Daarbij moeten ook bladeren nagelopen en afgeknipt worden om licht toe te laten. Dat voelt zo tegenstrijdig… vruchten wegknippen! Maar zou dat niet gebeuren, dan is de kans groot dat er niets rijp wordt of dat de druiven niet zoet en sappig worden. Een druivenstruik waar geen licht doorheen kan schijnen en geen wind doorheen kan waaien, is vatbaarder voor schimmels.

Verder is het verstandig om in de zomer elke week de plant na te lopen en zogenoemde dieven weg te knippen. Dat zijn stengels die tevoorschijn komen tussen de oksels van de bladeren en de stengel. Dieven groeien rázendsnel en nemen kostbaar voedsel uit de plant, ten koste van de sappige vrucht.

Nou, een lesje in druiven snoeien, leert ons heel veel over het christen-zijn en zo begrijpen we waarom Jezus de druivenstruik aanhaalt en niet een buxus haag of conifeer…

In ons leven met God ervaren we ook “winters”. Periodes waarin we ons leeg voelen, waarin het leven wat meer een sleur lijkt te zijn. Periodes waarin we God vragen om dingen te doen of duidelijk te maken maar het blijft zo ijzig stil. Periodes waarin we terugkijken en mijmeren over goede tijden maar waarin geen sapstroom aanwezig is en er geen bladeren en vruchten groeien. Vergis je niet. God is gewoon heel dichtbij. Jezus zegt toch ook; ik ben de wijnstok, God is de landman. Gods handen omgeven je. Hij snoeit, Hij bekijkt welke richting de plant op mag groeien in het voorjaar, Hij bindt wat twijgen op die al vrucht hebben gedragen zodat de plant groter kan worden. En we zitten stevig vast aan Jezus, de wijnstok. Vastgeklemd aan de Levensbron. Als het winter is en we dragen geen vrucht, is het geen leven zonder God, integendeel.

Als het voorjaar komt en de druivenstruik begint uit te lopen; dan gaat het heel hard. Dan komen er van die pijnlijke momenten dat God dingen weghaalt waarvan je niet begrijpt, waarom. Het mooie groene blad, de twijgjes met een overvloed aan vruchten in wording. Er moet heel veel weg worden gehaald omdat er Licht en Wind door de hele struik moet kunnen blijven waaien! Zo is dat ook met ons leven, natuurlijk. Het licht van God en de Wind van de Heilige Geest moeten de ruimte houden om Zijn werk te blijven doen. Om te voorkomen dat er schimmel en ziekte ontstaat in de schaduw. En om ervoor te zorgen dat er véél zoete en sappige vruchten rijp zullen w orden.

Dit alles klinkt als volledige overgave aan God. En dat is het ook. Maar Jezus zegt ook: “blijf in Mij”. En daar ligt toch

ook een taak voor ons. Het ligt niet alleen maar bij God. We hebben steeds de keuzes te maken die ons dicht bij Hem houden. Als er geen vruchten zijn in jouw leven en je kijkt God daarvoor aan, terwijl je niet in Hem bleef; dan kon Gods Hand niets aan jou doen! 2 Korintiërs 7 vers 1 en 2 staan er daarom ook naast in deze challenge. We moeten ons reinigen van alle lichamelijke en geestelijke smetten en vol ontzag ons leven voor God heiligen.

Kijk aan, daar komen we op een punt dat we ook zelf iets kunnen doen. Moeten doen, wellicht, als we een leven van Goddelijke Vruchten willen leven. Wat in ons leven behaagt God niet? Is dat moeilijk te zeggen? Als je twijfelt over iets wat je doet in je leven, doe het dan niet. Totdat je zeker weet dat het je niet van God afhoudt, óf wel. God is geen God van twijfel. Er zijn dingen die ik christenen om me heen zien doen die me onrustig en verdrietig maken. Dingen waardoor ze langzaam van God af dobberen. De sapstroom van de wijnstok zelf, bereikt hen steeds minder goed. Rust vinden in andere methodes dan in Gods Woord, bijvoorbeeld. Het náre is, wat hier ook in Korintiërs staat, dat het kan gaan om geestelijke smetten. Die zijn zo moeilijk te zien en te herkennen. Een schimmel waar de druivenstruik niet tegen kan, is de meeldraadschimmel. Deze ontwikkelt zich vooral als het wat vochtig is, als de lucht stil staat én het is donker. Als Gods licht niet kan schijnen door jouw bezigheden heen, dan gaat er iets mis! En als we ons bezig houden met geestelijke dingen van de duivel – of dat in het verleden hebben gedaan – is het van levensbelang om ons daarvan te reinigen.

“Lieve Vader in de Hemel, God, Jezus, Ik vraag U of U me duidelijkheid wilt geven welke geestelijke smetten er nog zijn die me van U af houden. Geeft U me inzicht en geef me de wijsheid en kracht het besluit te maken wat me terug brengt bij U”.

Gesnoeid worden en je laten snoeien. Vol ontzag ons leven voor God heiligen. Lieve lezers, er is in de hele wereld niets mooiers en beters dan dat.

Creatieve verwerking

In de Bijbel tekende ik een druivenstronk in de vorm van het hart in de lucht. Gevormd en geleid worden naar en in Gods liefde. In het artjournal tekende ik nogmaals het hart – ik schilderde het met acryl en rommelde met krijtjes. Heerlijk, gewoon, kliederen en tegelijk vragen om Gods leiding en open ogen voor onvruchtbare zaken in mijn leven.