Er ging eens een stelletje trouwen. Zij vroegen mij piano te spelen op hun bruiloft en stuurden daarbij hun foto omdat ik de vriend van het stelletje nog niet kende. Ik vond de foto zo vrolijk dat ik besloot het direct na te tekenen (nee, nee, niet natekenen en dan nog een keer en dan nog een keer, gewoon hup, in één keer. Gewoon, omdat ik tijd had en omdat het kon!) En niet met de bedoeling om het setje gelijkend te krijgen maar méér om de verliefdheid, de vrolijkheid en het geluk neer te zetten.

Eerlijk gezegd ook geinspireerd door het tijdschrift van Flow dat onlangs een artikel plaatste over de moderne en gezellige portretten van tegenwoordig.

En hé, wat was het toch ook gewoon leuk.

Meteen een origineel felicitatiekaartje! 🙂

portretje