Stof

Mattheus 10 vers 14

Ik draai me om. Loop weg. Schud het stof van mijn voeten. Ik voel de stof zelfs op mijn gebarsten lippen en in mijn droge mond. In mijn prikkende ogen, in mijn haren. Het heeft geen zin meer, hier ga ik aan kapot. Als ik hier nog even blijf, verlies ik mijn vreugde in God. Hier verflauwt mijn zoutigheid. Hier komt het Water van God niet meer bij me en door me heen. Hier is mijn licht verflauwt tot een schimmig vraagteken. Het stof is te dik. Het is duidelijk. Hier moet ik weg. Hier moet ik “nee” zeggen.

De creatieve verwerking is van de hand van Semna Otten- van IJs. Je kunt haar vinden op Instagram onder de naam Creatieflab17 ! Zoals je ziet maakte ze een heerlijke creatie met knip- en plakwerk!

Achter Jezus aan. We zeggen dus ook gewoon wel eens “nee”.

We zeggen Nee, als mensen ons in een jas proberen te hijsen die niet van ons is. Nee, als we voelen dat ons een identiteit wordt opgelegd die niet van ons is. Nee, als we weten dat er onzuiverheid is. Nee, als we weten dat we God verdriet doen. Nee, als we over de grenzen heengaan; over de grenzen van God heengaan. Nee, als we ziek worden van het ‘ja’.

Moeten we dan ook nog alle redenen uitleggen en stap voor stap onze overtuiging op tafel leggen? Wat willen we dan bereiken? Hopen we op begrip? Moeten we de trots in onszelf gevoed hebben? Willen we ons gelijk halen? Hopen we de ander over te halen? Hopen we op een goed afscheid… wat dan niets meer is dan een christelijk sausje? Een zacht zalfje op een stinkende wond? Dit advies over het “stof afschudden” is van Jezus Zelf als Hij zijn discipelen op pad stuurt. Als mensen je niet in vrede ontvangen, schud het stof van je voeten.

Stof. God weet wel raad met stof. Hij maakte ons er immers van! Hier staat niet “schud het stof van je voeten en neem het in een zakje mee”. Nee, na het afschudden, ook laten liggen. Heeft men boze woorden over je gesproken? Hebben ze je pijn gedaan? Waren ze onredelijk, gemeen? Ga er niet op in. Want aan God is het oordeel, aan God is het vervolg. God wil dat we onze energie steken in het ‘verdergaan’. We mogen gewoon verder gaan, de paden op die voor ons liggen.

Als we weer op reis gaan, zal het stof weer van ons afwaaien. Onderweg zal de aandacht zijn op dat, wat God met ons doet en door ons heen. Het stof ligt achter ons en maakt geen indruk meer. God kan weer verder met ons als we ‘nee’ hebben gezegd. Hij spoelt het stof van ons af en reinigt en vergeeft ons met Heilig Water over onze huid. Prachtig lied! Want oh -oh -oh … wat hebben we God nodig!

Holy Water – We Are the Kingdom   

Dus zo ga ik weer op pad. Mijn lijf trilt van de inspanning om “nee” te zeggen en zomaar weg te gaan. Wat denken ze over mij? Dat ik laf ben of bang? Of koppig en ongehoorzaam? Maar onderweg voel ik dat de wind weer door mijn haren waait. Mijn gedachten verwaaien en ontvangen goede Woorden van God zelf. Hoe Hij van me houdt en hoe ik me mag vasthouden aan wat Hij over me denkt. Het gekriebel op mijn hoofdhuid maakt plaats voor volume. Mijn droge lippen lachen weer zonder te barsten en pijn te doen. Mijn mond kan weer zingen. Eindelijk is daar de regenbui die uitbleef. God stort Zijn Regenwater over me heen en de hitte van de woestijn verdwijnt. Wat een zegen om soms “nee” te mogen zeggen.

Waar moet jij “nee” tegen zeggen?!

Dan kun je in een nieuwe wereld stappen! Los! Prachtig gezongen en verbeeld in deze song, echt even kijken.

“Burn the ships” – for king and country