Jeremia 8:7 – inclusief sjabloon

“Oooh, een ooievaar!” Er wordt gelachen en gegrapt. Misschien op het verjaardagsfeestje of op het schoolplein of door je collega’s. Waar een ooievaar zich laat zien, wordt gedacht aan baby’s. Kort door de bocht, pijnlijk en verdrietig bij kinderloosheid. Ik hoop dat je, na het lezen van dit blog, een andere gedachte aan de ooievaar mag overhouden dan enkel zo’n kaal en echt uitgeleefd grapje.

Een trekvogel is zich bewust van de tijd waar hij zich bevindt. Zo’n soort vogel weet wanneer hij weer moet optuigen voor een grote reis. Naar warmere oorden waar voedsel te vinden is zodat hij kan ‘overwinteren’. De Here God noemt de ooievaars, de tortelduif en de gierzwaluw in Jeremia 8 ter illustratie dat zij de tijden kennen. Beter dan de mens de ‘orde van de Here kent’, weten deze vogels hun tijd van komen en gaan. De mens weet niet wat Jahweh wil, staat er zo mooi eenvoudig in de Willibrord vertaling. Duidelijker kan God het ons niet duidelijk maken… wij weten niet wat Hij wil. Dan zijn we er blijkbaar echt slecht aan toe. Een ooievaar die niet weet wanneer hij moet vertrekken zal sterven.

Weten wij wanneer en waarheen te gaan en te komen in Naam van de Here Jezus!? Is ons contact met Hem sterk genoeg om dát te onderscheiden?

Er is veel informatie te vinden over trekkende vogels en de trekkende ooievaar. Het gedrag wordt al jaren onderzocht. Maar het feit dat de trekvogel zich verzamelt, bijna gelijktijdig vertrekt, de weg weet te vinden… dat is tot op de dag van vandaag, een raadsel wat nog niet te doorgronden is. Men zegt dat het veranderende trekgedrag van vogels laat zien dat een klimaatverandering gaande is. Hoe bijzonder toch, dat zo’n vogel dat snapt met zijn instinct? God schiep ze zo perfect. Een vogel trekt trouwens niet, omdat het te koud wordt maar omdat er geen voedsel is. Zo kan het ook zijn, dat een ooievaar inschat dat de winter niet al te streng zal zijn of dat hij er vanuit gaat, dat er voldoende voedsel zal zijn om te overleven. Ze leven van muizen, wormen, kikkers… Zo kunnen er dus ook ooievaars in de zachtere winters in Nederland gezien worden. Al is het mérendeel vertrokken en zijn álle jongen sowieso vertrokken. Het schijnt dat de jongen van een ooievaar al eind augustus hun nest verlaten en op trek gaan. De ooievaars verzamelen zich, soms zie je groepen steeds groter worden. Ze sluiten zich bij elkaar aan, gebruiken de thermiek in de lucht om zo min mogelijk energie te verliezen, kunnen dan wel 300 km per dag afleggen met een snelheid van 80 kilometer per uur!

Psalm 104:17 haalt de ooievaars aan in een lofzang op God die de aarde maakte en waarin de aarde wordt geschetst zoals God het had gewild! In deze aarde nestelen de ooievaars hoog in de dennenbomen. Psalm 91, de mooie psalm waardoor we mooie woorden over het Schuilen bij God mogen kennen, laat in vers 14 zien dat een mens die veilig is, hóóg woont. We bouwen op Hem, zoals een ooievaar haar nést hóóg bouwt. (psalm 9 vers 11)

De naam ooievaar is in het Hebreeuws terug te leiden naar “chasidah” wat zoveel betekend als “vroom, weldoener”. De ooievaar staat er bekend om ontzettend liefdevol en zorgzaam te zijn voor haar kinderen. Mooi, heel mooi dat God zulke eigenschappen in Zijn schepping heeft gelegd. Mijn zusje – geloof me, zij is dé echte vogelaar van ons twee – ging als 16-jarige puber gekleed in groene kledij, hoge laarzen en een verrekijker om haar nek, regelmatig de natuur in om vogels te spotten. En dan kwam ze thuis met uilenballen en vogelskeletjes en vogeleitjes en vogelveren en zelfs eens met een aangereden jonge dode havik. Deze is opgezet en pronkt ergens – ik weet niet eens waar. Over gekke pubers gesproken! Maar inmiddels kan ik haar deze maand elke dag even advies vragen als ik er niet uit kom. Ze wist me dus te vertellen dat ooievaars de enige vogels zijn die écht hun blijdschap tonen bij het eerste ei dat openbreekt. Ze zijn zo enthousiast over de geboorte van hun kind! De hele wereld mag het weten, ze klepperen met hun snavels.

Terug naar Jeremia 8. God waarschuwt Zijn Volk, ze moeten zich afkeren van het pad dat hen wegleidt van God. Jeremia staat er vol mee. Israël is een verdorven weg gegaan (3 vers 21) Kom terug afvallige kinderen! Ik zal jullie genezen van jullie ontrouw (3 vers 22) Keer terug naar mij, spreekt de Heer (4 vers 1) Och, zo gaat het nog door. God doet heel wat smeekbedes. Hij smeekt zijn volk terug te komen bij Hem en afgoderij los te laten. Jeremia staat bekend als een akelig boek maar wat een liefde klinkt er in door. De God die zo met ons begaan is, ziet ons afglijden. En Hij kan het onheil dat als een grote steen van de berg afrolt, niet afkeren. We doen het zelf. Ons kwaad, onze verkeerde keuzes, het geroddel, de jaloezie, het werkt als een boemerang.

De oproep om te kijken naar de trekvogels is een oproep om terug te keren naar God, naar Zijn stem te horen. Om te luisteren naar Zijn regels en wetten, Zijn Recht te laten zegevieren. Zijn kennis weer in ons op te nemen in plaats van de wijsheid ‘die de wereld biedt’…

En we wéten hoe moeilijk het is om Gods Wegen te gaan. Zijn strenge wet,weliswaar uit liefde geboren, is op onze eigen kracht níet vol te houden en niet na te leven. God is ons zó tegemoet gekomen door ons de Heilige Geest te geven. Het is echt waar, met Zijn Geest communiceert Hij met onze geest. En zo kunnen we Hem echt verstaan en Hem horen. Gods Stem horen, we maken het soms te moeilijk. Een ooievaar weet toch ook exact wanneer zijn tijd om te gaan is aangebroken? Nee, de wetenschap ontdekte nog niet, hoe dat kan. Wij ontdekken ook niet hoe het kan, dat God zo tot ons spreekt. Het is soms te wonderlijk maar Hij spreekt! Door liederen, door andere mensen, door gedachten, door de Bijbel, door dingen uit de natuur aan te wijzen zoals Hij hier zelf doet met de trekvogels. Zó eenvoudig en zó krachtig, spreekt God!

Een klein voorbeeldje uit mijn eigen leven. Afgelopen weekend wilde ik een cadeautje kopen voor mijn jarige vriendin en s’middags kon ik thuis even weg. Ook fijn, lekker er even op uit. Het was prachtig weer, het zonnetje scheen en het was verrassend druk op de straat. Ik hou van cadeautjes geven, het kan mensen zo blij maken. Ik bid er dan ook altijd voor. En soms gebeurt er niks bijzonders hoor, maar soms ook wel. Nu was ik onderweg naar een heel bekende goedkope winkel en opeens kreeg ik de stérke indruk, me om te draaien en naar een specifieke (dure!) hobbywinkel te gaan in een dorpje verderop. Nou… zal ik dát nou wel doen? Ik wilde niet al te lang weg blijven en ik was al bijna op de plek van bestemming. Ik was in gebed met God, voelde ook zo’n vreugde, gewoon, van binnen. Het is goed om alles wat je doet, met Hem te delen. Delen kost geen enkele moeite. Maar, lang verhaal kort. Ik keerde mijn auto niet om – nog niet! Toen ik aankwam op de plek van bestemming was het zó enorm druk… er stond een hele rij wachtende mensen buiten met de gepaste 1,5 meter afstand. Ik sloot me niet aan en draaide de auto op de parkeerplaats. Dat komt omdat ik onderweg al besloten had: “Oké, ik ga zo naar dat andere winkeltje toe”. Ik slaagde góed bij de duurdere hobbywinkel, had aldaar ook een leuk gesprekje. Hupte nog een kringloopwinkel binnen alwaar ik ook goed slaagde en een goed gesprekje had. Vertelde zelfs over deze challenge en over de spreeuwen, dat we als christen voor de buitenstaanders zo vaak zo’n verkeerd beeld neerzetten van “kerk-zijn”… Leuk, om zo biddend onderweg te zijn, mensen te zegenen in gebed, een beetje vreugde en glans te brengen omdat ik weet, dat waar ik ga, God ook is. Hij woont in mij!

Zó simpel kan het zijn, “trekken als een trekvogel”. Vliegen op de Wind die God geeft is de onmisbare thermiek. Zonder thermiek heeft de ooievaar niet genoeg energie om op zijn plek van bestemming aan te komen! Zonder thermiek bereikt de ooievaar nóóit een snelheid van 80 kilometer per uur! En oh- wat kan ik de energie van God goed gebruiken in het drukke bestaan en het ouderschap en álles er omheen. Alleen kán ik het níet en zou ik net zo beklagenswaardig zijn als de toehoorders van Jeremia…

Wat waardeer ik die mooie ooievaar nu opeens méér. Het is een rover. Dat is het eerste wat ik denk met mijn boerenachtergrond. Kikkers bengelen met hun lange groene ‘benen’ uit de bek. Muizen piepen oorverdovend. Jonge weidevogeltjes en kuikentjes vallen ten prooi. Het ene na het andere hapje verorberd hij en verzamelt hij voor zijn jongen. Maar zo’n studie uit de Bijbel maakt alweer duidelijk dat God zo’n fantastische schepper is. Zelfs in de “kleinste” opmerkingen in de Bijbel zit zoveel kennis en glans verstopt!

Galaten 5:25 Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst.

Een prachtig lied… wat wel raakvlakken heeft met het blog. We hebben Zijn nabijheid nodig om Hem te kunnen horen en Hem te zien werken in ons leven. “U bent hier”, zegt dit lied… “Ik aanbid U… U bent de wegbereider!” Een prachtig lied, eigenlijk een gebed… de namen van God zeggen wie Hij is… zingen voor Hem brengt je dichterbij…Waar Zijn Naam genoemd wordt, moet het duister wel wijken. “Waar U bent gaat het licht aan! Er worden levens veranderd!”

Creatieve verwerking

Er is een sjabloon! Zelfs twee, het lijkt bijna een kleurplaat…

Dat kan natuurlijk ook. Inkleuren en een mooie tekst handletteren op het witte vlak.

Kijkje in het artjournal van Bettuelle

In het artjournal maakte ik een tekening die eigenlijk diende als proef voor wat ik in de Bijbel maakte. Ik maakte ook een bladzijde met mijn állereerste gedachtes over dit te schrijven blog. Een blog schrijven is eigenlijk ook een soort reis… van mijn oorspronkelijke idee is uiteindelijk nog maar weinig terug te vinden in dit bovenstaande blog. Leuke ontdekking.