15 januari 2021

Lucas 13:6 / II Koningen 20:7

Wat een moeilijke verhalen, over de vijgenboom. Zoals dat verhaal over de Vijgenboom die Jezus vervloekt, waar slaat dat op? We begrijpen dat er iets achter zit. Maar wat dan? En dat verhaal waarin de wijngaardenier smeekt om de vijgenboom nog niet om te hakken… hoezo, waartoe, waarom deze verhalen? Het verhaal uit II Koningen, daar kan ik wel iets meer mee. Koning Hizkia ligt ziek op bed en krijgt de voorspelling dat hij zal sterven. Dan bidt hij tot God, krijgt gratie, krijgt nog jaren van leven. Er worden gedroogde vijgen op de ontstoken plekken gelegd van Hizkia’s lichaam, waardoor hij nieuwe krachten krijgt en geneest. Dat is een wonder. ALhowel het ook een heel wetenschappelijk onderbouwd idee kon zijn. Vijgen bevatten heel veel natuurlijke suikers. Deze suikers werken steriliserend. Daarbij zuigen de gedroogde vijgen wondvocht op, daarbij ook bacteriën en pus. Na enig onderzoek, begrijp ik heel goed dat een vijg ook werkelijk gezond is. Boordevol vezels, kalium, calcium, vitamine B6… medicinale werking… onder andere goed voor je hart, (zo mooi om dan een hartje in de vrucht te tekenen!), goed bij diabetes… En nog veel meer – over de sterke gezonde eigenschappen van de vijg is genoeg te vinden.

De vijgenboom wordt vaak genoemd in de Bijbel. Al in het begin, als Adam en Eva zich schamen, bedekken ze hun naaktheid met vijgenbladeren. De vijg staat ook in verband met vrede: “Maar zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgeboom, zonder dat iemand hen opschrikt” (Micha 4:4)

Marcus 13 vers 28: “Leer van de Vijgenboom deze les, wanneer er knoppen en blaadjes aankomen, weet je dat het gauw zomer wordt”.

In Lucas 13, de tekst voor deze challenge, vertelt Jezus een verhaal. Een wijngaardenier heeft een wijngaard. De vijgenboom in de wijngaard draagt al voor het derde jaar op rij, geen vrucht. De Heer stelde voor aan de Wijngaardenier om de vijgenboom om te hakken. De wijngaard staat voor het volk Israël (zie Jesaja 5:7) Maar de Wijngaardenier zei: “Heer, laat hem ook dit jaar nog met rust, totdat ik de grond eromheen heb omgespit en hem mest heb gegeven, misschien zal hij dan het komende jaar nog vrucht dragen…” In Lucas 12 vermaand Jezus zijn toehoorders, dat ze wel kunnen zien welk weer er op komst is, maar dat men niet kan duiden in welke tijd men leeft. Men herkende Jezus niet als de Messias in de drie jaren dat Hij Zicht actief onder het volk bewoog. De Messias waarop het volk al eeuwen wachtte! Jezus ziet dat Zijn eigen volk Hem niet herkent.

In Lucas 21:29-31, haalt Jezus de Vijgenboom wéér aan. “Kijk naar de vijgenboom … als je ziet dat ze uitlopen, weet je dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat het koninkrijk van God nabij is”.

In Markus 11 staat het verhaal dat Jezus de vijgenboom zonder vruchten, vervloekte. De volgende dag constateerde men, dat de boom al dood en verdord was! Dat lijkt ook zo’n onbegrijpelijk verhaal. Maar in het licht van al deze Bijbelteksten en de achtergronden, snap ik er misschien ook wat meer van. Jezus heeft gezien dat de tempeldienst geen vrucht draagt. Men is er bezig met handel drijven. Het is een drukte van belang op het tempelplein. Het ontzag voor God, de Heiligheid van God, wordt er niet geproefd. Jezus zegt in Lucas 21:34: “pas op, dat jullie hart niet afstompt door de roes en dronkenschap en de zorgen van het dagelijks leven, zodat die dag (de dag van Jezus wederkomst) jullie overvalt…. Wees waakzaam en bid onophoudelijk om te ontkomen…. en om voor de Mensenzoon te verschijnen”.

De vijgenboom heeft in ieder geval te maken met herstél; zoals ook Hizkia herstelde. Hoop. Want, Gods Koninkrijk kómt. In Lucas 21 voorspelde Jezus dat Jeruzalem verwoest zou worden, een vreselijk onheil zou de stad en haar bevolking treffen. En dat is precies wat er gebeurde, zo’n 70 jaar na het sterven en opstaan van Jezus. En… dat was ook het einde. Israël werd van de wereldkaart geveegd. Zelfs de Bijbelse feesten werden weggemoffeld en andere feesten werden op de zogenoemde “christelijke kalender” gezet. Andere gebruiken van het Joodse volk, die ook in Jezus leven heel gewoon waren, verdwenen. Méér weg, dan weg, kon haast niet. Ik noemde het al eerder in deze challenge. Dat Israël weer een volk is sinds 1948, dat is een Gods Wonder en Gods Plan. Het stelt me gerust, dat God de wereldgeschiedenis wel in de hand houdt. Ezechiël 37, kennen jullie dat Bijbelgedeelte? Dat spreekt zo enorm tot de verbeelding. Ezechiël ziet een dal met dorre beenderen… De beenderen komt tot leven… geruis en gerammel, gekletter. Het doet me denken aan de foto’s van de gruwelijke oorlog waar bergen met dode mensen, uitgemergeld, op elkaar gegooid lagen, vanuit de gaskamers. Allemaal Joden. De duivel dacht echt dat hij Gods plan kon dwarsbomen. Ezechiel ziet ook dat de beenderen zich aanéén voegden. Pezen, huid en vlees. Alleen ademden ze niet. Nog steeds, geen leven. “Onze hoop is vervlogen” spreken de ademende lichamen. God beloofd dan, dat Hij Zijn adem zal geven. Een prachtig lied over deze profetie is geschreven door Elevation Worship.

Dat is, wat ons hoop geeft. God heeft alle touwtjes in handen, zelfs als iets al dood en dor was.

Als de vijgenbom ons steeds op de eindtijd wijst, op “dingen die staan te gebeuren”… Waar zitten we dan nu in de tijdlijn van de geschiedenis? Hoe ver is die vijgenboom in haar seizoen? Hoe staat het met de vruchten? Als ik het wist, dan wisten veel meer mensen het. Eén ding weet ik. Elke dag is dichterbij Gods wederkomst. En God, de wijngaardenier, wenst vruchten te zien. En Jezus, de Heer, bemest ons, woelt de grond om rondom onze wortels. Hoopt dat Hij vruchten ziet. Geeft ons kansen. Hij wil ons niet opgeven. De tijd dringt: Jezus beseft dat beter dan wij dat beseffen. We léven we in een vreemde tijd. Mijn gebed voor ons vandaag is, dat we als christenen niet verdeeld raken, dat onze ogen open zijn voor de tekenen van de tijd en dat we alle kansen aangrijpen die God ons geeft om vrucht te dragen.

Over vruchten gesproken: de vijgenboom draagt drie keer per jaar vrucht! Die vijg is een bovenste beste. Driemaal per jaar, drie “soorten” vijg.. de kleinere en wrangere vrucht in het voorjaar, de zoete sappige vrucht in de zomer, en dan de stevige en meest opbrengende vrucht in het najaar. Ik weet dat daarover ook bijzonder mooie lessen en studies te vinden zijn. Laat ik die maar bewaren voor een ander moment… oké?

Creatieve verwerking

In mijn artjournal moest in ieder geval een recept komen. Vanwege de gedroogde vijgen in het verhaal van Hizkia. Dit recept ga ik zeker eens maken, lijkt me erg lekker als bijgerecht tijdens een warme maaltijd. Het recept komt uit een oud boekje met Joodse gerechten.