Jesaja 41:10

Vandaag heeft Janneke deze tekst verwerkt in haar Bijbel met een prachtig beeld van een wandelstok. Dankjewel lieve Janneke. Kijk alsjeblieft op haar site “opgepimpt” om te zien hoe ze haar creativiteit inzet!

Een wandelstok heeft als functie om je te ondersteunen tijdens de wandeling. Een hulp! Een lied wat Janneke zelf aandraagt voor vandaag is “Dikke vrienden met God” van Herman Boon, een kinderlied met klare taal!

In mijn blog ga ik diep. Daar ben ik me bewust van en dat is best wel eng. Over angst gesproken! Maar ik wil graag uitkomen op het beeld van de wandelstok die Janneke hier tekende. Dus ik ontkom er niet aan. Dat is goed. Want is angst niet iets, wat we allemaal herkennen?

Angst. Angst komt voor in allerlei soorten en maten. Angst voor mensen, angst voor aandacht of angst om vergeten te worden. Angst voor onveilige situaties. Angst voor de toekomst. Angst voor een ziekte. Angst vanwege een trauma. Angst voor een depressie. Angst voor de dag die voor je ligt. Angst voor…. vul het maar in, het kan van alles zijn.

Jarenlang hing deze tekst uit Jesaja boven mijn bed. “Wees niet bang, Ik ben met je. Vrees niet, Ik ben jouw God, Ik ondersteun je met mijn heilrijke rechterhand”… Maar ik was wél bang. En deze tekst hielp voor geen meter. En ik heb gebeden alsof ik op de vlucht was, intensief! Lang! Bevend van de schrik en angst! Maar het hielp niet, verstijfd van angst, heb ik nachten wakker gelegen. Jaren. Ik beet me vast in deze tekst maar de hulp van God voelde ik niet. Echt niet. De angst kleefde aan me vast als een zwarte, zware en vieze olievlek.

Het maakt me verdrietig als ik terugdenk. De angst was zo reëel, de paniek zo enorm! God zegt heel vaak, heel vaak, heel erg vaak in de Bijbel, dat we niet bang hoeven te zijn. Hij weet blijkbaar, dat we angstige wezentjes zijn. Hij weet het, dat de angst ons overvallen wil. Bezit van ons wil nemen als een dief.

Tóch ben ik er vrij van gekomen. Van díe angst die me wakker hield en me overviel. Die me van mijn blijdschap beroofde. Die me vermoeid maakte. Het gebeurde weer op zo’n moment. Ik werd wakker ín een nachtmerrie. Het was afschuwelijk. Het was vreselijker dan alle andere angstige momenten, ik was níet alleen, iets naars en engs was in de kamer. Ik dacht dat ik zou sterven, verlamd was ik. Ik kon niet ademen, ik kon niet bewegen, er lag iets boven op mij. Mijn benen waren zo zwaar.

Er was maar één woord wat ik fluisteren kon. “Jezus!” Ik piepte het eruit. En plotseling was daar de bevrijding waar ik al zo lang naar snakte. Er vloog iets weg. Iets liet me los. Ik kon weer ademhalen. De angst was volledig verdwenen. Ik kon het zelfs niet meer pakken: de gedachte aan de angst maakte me niet eens bang meer. Daarna heb ik me laten dopen. Dat zat al in de planning, ik wilde graag achter God aan. Terugdenkend, ik weet het niet, maar toch… Die bevrijding van die angst en de keuze voor de doop. Heeft het met elkaar te maken?

Soms klopt de angst nog weer aan, ik herken de geur van die zware zwarte olie. Maar dan begin ik te zingen. Liederen over Gods naam en over wat Hij voor ons heeft gedaan. Daar is de angst bang voor en wég is het.

Het lied ‘Waymaker” van leeland, is bijvoorbeeld zo’n prachtig exemplaar!

Het bezingt Gods naam en in minuut 7 van dit lied wordt er gezongen … “Zijn naam is boven depressie. Zijn naam is boven kanker. Zijn naam is boven eenzaamheid… dat is Wie U bent, Jezus…” En elke keer wanneer ik dit lied hoor en die woorden hoor, dan voel ik hoe wáár dat is. Zelfs het uitspreken van de Naam van Jezus doet de angst sidderen. De benauwde greep van al die jaren verdween op de dag dat de angst moest vluchten voor de kracht van die Naam, Jezus. Jezus, onze Redder, die ín ons leeft. Angst heeft geen recht op ruimte, angst is de dief!

Ik had last van angst, voor een monster die me eigenlijk geen haar meer kon krenken. Voor die angst waarschuw ik je. Die angst hoeft geen voet te krijgen in je leven. Doe de deur niet open voor hem. En ieder mensenkind dat in God gelooft als Zijn redder, en ieder mensenkind die achter Jezus aan wil gaan, dat is verlies voor het terrein van de boze. Slapende christenen, vermoeide christenen, christenen die verlamd van angst wegstuiven, heerlijk is dat toch!? Angst klopt op je deur. Maar dan heb je daar die wandelstok! De wandelstok zoals Janneke in haar Bijbel tekende. In de vorm van een lied, of een gebed! De wandelstok in de vorm van deze tekst. Grijp die wandelstok! Zwaai er mee! Loop er mee! Wandel er mee!

Want hoe bang we soms ook kunnen zijn. Hoe de angst ons ook in de greep houdt, op welke manier dan ook… Deze tekst is wáár. Deze Bijbeltekst is écht waar! En dáárom mogen we gewoon doorgaan, achter Jezus aan. Hoe ons hart ook beeft. God is met ons!