Lieve, lieve lezers en volgers en creatievelingen en Liefhebbers van God,

zonder jullie was deze maand niet zo’n feestje geweest. Het was heerlijk om elke avond een blog te schrijven, de Bijbel in te duiken, de vogels te tekenen, zo’n beetje elk vrij moment wat zich overdag aandiende. Já, het was intensief maar dit past bij wie ik ben, zodat het geen noemenswaardige moeite heeft gekost. Wel, ik herinner me dat ik op mijn huwelijk van een lief mens een pot groene zeep kreeg met daarbij een kaartje: “Hou je huis schoon maar het hoeft niet té…” en een mondelinge uitleg dat zij dat in haar leven wel gedaan had en dat ervaren had als uren van verlies. Besteed je tijd ook béter. Kijk, die tip heb ik deze maand sowieso opgevolgd.

God laat Zich kennen door de kennis die je van Hem hebt. Hoe kun je fietsen in het verkeer als je de regels niet kent? Het kán natuurlijk maar kom je aan op je bestemming en hóe? Aankomen op je bestemming kun je dán zeker als genade zien! Al die vogels en Bijbelteksten waar we de afgelopen maand ingedoken zijn, ontsprongen uit een klein idee. Een sprankel. Uit de enige kennis die ik al in bezit mag hebben door opvoeden, leven, lezen en leren. Van het ene onderwerp wist ik meer dan van het andere. Maar door studie, zoeken op internet, boekjes er op na te slaan, vragen aan mensen om me heen, een kerkdienst die “per ongeluk” over het zelfde onderwerp gaat… zo groeide de inhoud en kwamen de uiteindelijke blogs “op internet”… Ik hóu daar zo van! Het zijn hele late avonden geworden en ik zei gisteren nog tegen mijn man: “Je hebt nu éindelijk de volmaakte vrouw in huis uit spreuken 31… “s’nachts gaat haar lamp niet uit…” !

Over Spreuken gesproken! Het staat bekend als het boek van de wijsheid. Já, wijsheid! Wat is wijsheid? Het antwoord is heel simpel. Het begin van alle kennis is ontzag voor de Heer. Een beetje ontzag voor het verkeer zorgt ervoor dat je de regels wilt kennen. De snelle auto’s mogen je angst inboezemen maar níet meer als je weet hoe het werkt met stoplichten en rechts gaat voor, enzovoort.

Ontzag voor de Heer; je wilt toch méér van Hem weten! Ja, hoe méér ik van Hem weet hoe minder, dat gevoel heb ik. Hoe méér ik ontdek, hoe beter ik begrijp hoe gróót Hij is maar dat is het nu juist. Ik heb geen besef van Zijn Majesteit! Mijn verstand verdrinkt erin! En, dat is héérlijk! Dat is hoe ik me voelen wil, zwemmend in Zijn Zee van Liefde. Zwevend in Zijn Adem en op de toppen van de aarde. Een parel ontdekken op de bodem van de zee en dan begrijpen dat dit het begin is van een ontdekkingstocht waarin nog veel meer te ontdekken valt. Zo is het.

De kennis die je hebt, geeft God ook de mogelijkheid om duidelijker en specifieker tegen je te spreken. Dat zie je in de Bijbel wel. Mensen zijn daar, veel meer dan nu, gewend om in de buitenlucht te leven. Als Jezus het heeft over het onkruid, over de mussen, over het graan, over de raven, dan weten zijn toehoorders al véél meer dan wij weten.

We hebben geleerd, over de mussen, dat zij uit hun nest vallen als jonge beestjes en dan moeten leren vliegen. De vallende mus, is niet alleen de mus die dood van het dak afduikelt. De vogelbescherming krijgt in het voorjaar veel telefoontjes over zielige vogeltjes die uit het nestje gevallen zijn. “Niets aan doen”, is het dringende advies, “de meeste jonge vogels vallen uit hun nest en leven 2 tot 7 dagen op de grond vóórdat ze kunnen vliegen, laat ze met rust”.. Buiten het nest leven, die eerste paar dagen, zijn misschien wel de meest kwetsbaarste en gevaarlijkste dagen uit het leven van een vogel. Maar ik geloof ook, dat God ons zó wil leren. Hij wil echt dat we vooruit gaan. Groeien! “Het nest uit” en de geleerde lessen in praktijk uitoefenen. Uitgaan. En al uitgaande, lerende. Zelf leren en ook anderen leren. Ook al weten we ons verre van bekwaam.

Ik zocht een Bijbeltekst bij deze gedachtes en kwam uit bij Spreuken. Maar er zijn zoveel meer teksten in de Bijbel die iets te zeggen hebben over groei en leren en ontwikkelen.

1 Johannes 2:27 “Maar jullie hebben van Christus de heilige Geest gekregen en die zal in jullie blijven. De Geest zelf zal jullie alles leren…..”

Psalm 32:8 “Want dit hebt U gezegd: “Ik zal je de weg wijzen die je gaan moet. Ik zal je raad geven. Ik zal voor je zorgen”.

Filippenzen 4:9 “Houd je aan alles wat Ik jullie geleerd heb. Doe alles wat Ik jullie verteld heb en wat ik aan jullie heb laten zien. Dan zal God zijn vrede aan jullie geven”

Spreuken 9:10 “Wijsheid begint met ontzag voor de Heer, inzicht is vertrouwdheid met de Heilige”.

We mogen ons uitstrekken naar lessen van God. Ik bid het vaak, of God me wijs wil maken en me meer wil leren. En ik merk dat dit gebeurt, het is een gebed naar Gods hart. En wat is het heerlijk. Het lijkt een beetje als het dwalen door een stad en dan merken dat het ene straatje op het andere straatje uitkomt, er ontstaan verbindingen en de stad wordt door de weken en jaren heen, steeds meer vertrouwd terrein. Ik bid het ook voor mijn voorganger, dat God hem wijsheid mag geven en hem openbaringen zal geven uit Gods Woord. Het gebrek aan kennis zorgt ervoor dat we ten gronde gaan. Een gebrek aan kennis zorgt ervoor dat de wereldgeschiedenis je het angstzweet kan laten uitbreken. Een gebrek aan kennis zorgt ervoor dat de Vlaamse gaai vaker op je erf komt om je voedzame noten uit de boom te halen. Een gebrek aan kennis geeft je struisvogelachtige kenmerken.

Daarom vandaag in mijn eigen artjournal – boekje- een stel jonge vogels, die hulpeloos en in de war uit het nest zijn gevallen. Ze zien er zo kwetsbaar uit en dat zijn ze ook. Maar, de belangrijkste les uit hun leven staat te beginnen. Ze gaan leren vliegen!

Zo kan het zijn. Een crisis in ons leven. We vallen uit het nest. Niet zoals een adelaarsjong die meteen een machtig uitzicht heeft en de vleugels van zijn ouders onder zich weet. Nee. Zoals een koolmees. Een sprieterig ding. Op de koude grond, als een prooi voor alle katten en de roofvogels. En dan moet ze leren vliegen. Je zou niet denken, dat ze dat zou kunnen. Haar vleugels zijn nog zo donzig. Ze kijkt nog zo onnozel, zo bang. Ze piept nog zo.

Maar de ouders zijn in de buurt en hebben hun oog op het jong, ze moedigen het aan met hun gefluit en gekwetter. Ze brengen het voedsel. En het jong maakt vorderingen – snelle vorderingen! Het oefent, het komt de lucht in, het stuntelt wat… de ouders blijven aanmoedigen en de dag breekt aan dat het jong vlíegt!

Zó mogen we uitgaan, zó moeten we uitgaan. Nog onbekwaam, eigenlijk. Maar zet de stappen maar. Met alle wijsheid die je hebt en God kan je pas weer meer leren als je uitgaat. Op weg gaan met Hem is luisteren naar Zijn Stem, Zijn aanmoediging horen. En Zijn aanwijzingen opvolgen want die aanwijzingen krijg je! Díe krijg je!

Ik vind de uil zo’n vreselijk standaard beeld bij wijsheid. Die wilde ik niet in de challenge opnemen. Nouja, nu staat ‘ie er toch. En, eerlijk is eerlijk, wat een fijne vogel om te tekenen, die prachtige doordringende ogen! Dit is de ransuil, met oortjes. En, echt waar, het verhaal lijkt bijna verzonnen maar déze uil zag ik begin van deze maand tijdens een fietstocht in de buurt met ons gezin. Voor het éérst in mijn leven zag ik de uil in de vrije natuur! “Onvoorstelbaar”, zei een voorbijganger met een hond die poolshoogte kwam nemen, waarom we met ons allen zo verrukt en enthousiast stonden te wijzen en foto’s stonden te maken… “onvoorstelbaar, dat jullie deze konden zien!” en hij vertelde hoe ze hem elke avond en s’nachts horen. De uil was inderdaad moeilijk te zien. Hoog in een dennenboom in de kleuren van zijn omgeving. Maar ik had zijn oog gezien, in een onvoorstelbaar klein ogenblik. Het oog van de ransuil! Zo bijzonder, zo gaaf. En… zo’n ongelooflijke dikke knipoog, hoe je het maar wilt noemen, van God! Want zo zag ik deze week ook de kwikstaart op het dak van ons schuurtje! Ik zie dat beestje bijna nooit. En drie cirkelende buizerds op “de dag van de buizerd!” Is dat nou niet ‘gewoon’ fantastisch? En elke avond, als ik naar buiten ga om een mooie daglichtfoto te maken van de vogel op de bijbelpagina, zingt de merel in de boom. Een beetje haar “standaard concertplekje” dit voorjaar. Een heel concert aan vogels trok God los deze maand. Niet alleen voor mij, voor ons allemaal. Wat een getuigenis ligt er in de natuur. Niet voor niets, staat er in de Bijbel, de schepping getuigt van Zijn Majesteit. Dat kan ook niet anders. Hij is er de Schepper van. En hoe meer we weten van die schepping, hoe meer we ook van Gods orde ontdekken en hoe meer we verrijkt worden met kennis! Kennis, overigens, is leeg en koud, als er geen liefde is, als er geen relatie met God is.

Laatste blik in het artjournal van Bettuelle

Dit was het dan. De challenge. En op deze laatste pagina pronken allemaal jonge vogels. Behalve dan, de uil op het oude verkade plaatje. Jonge vogels met pluizige veren en onnozele en hulpeloze blikken. Vogels die klaar zijn om te vliegen al zijn ze dat eigenlijk nét niet. Ze hebben de aanmoediging van hun ouders nog nodig, het voedsel van hun ouders. Maar, ze zullen moeten gáán! Anders zullen ze nooit vliegen!

En nu jij, sta op en doe wat je doen moet. Je bent geboren voor déze tijd! Zoals Ruth, zoals Esther, zoals Jona, zoals Petrus, zoals Dorkas! Als een jong vogeltje, als een stel helden op sokken; dat zijn de mensen die God zoekt!

Een Joodse vader (Marty Goetz) en zijn dochter Misha zingen hierover… “Esther… Ben jij misschien geboren voor deze tijd?”

En dan sluit ik toch echt af, met een derde lied. Ik heb enorm genoten. Ik ben dankbaar voor iedereen die meedeed. Ik ben ook heel dankbaar dat ik af en toe te rade kon gaan bij mijn zusje over de vogels, ze verdiept zich al vanaf haar jeugd in vogels en hun gedrag. Bedankt voor alle mooie creatieve verwerkingen! Fijn dat we elkaar konden vinden, via Facebook, via Instagram. Ik hoop dat jullie elkaar ook konden vinden.

Bedankt!!! En natuurlijk de allergrootste dank aan onze Schepper!

En voor nu: Spreid je vleugels! Ga in vrede!